Don Hrannar de Brei&eth;holt

11. sæti, Bohemian Rhapsody - Wayne's World, 1992

13. sæti, Raindrops Keep Fallin' On My Head - Butch Cassidy and the Sundance Kid, 1969

14. sæti, Twist and Shout - Ferris Bueller’s Day Off, 1986

15. sæti, "Supercalifragilisticexpialidocious" - Mary Poppins, 1964

16. sæti, Puttin' On The Ritz - Young Frankenstein, 1974

20. sæti: Old Time Rock and Roll úr Risky Business, 1983

Góða skemmtun!

Kvikmyndir | Slóð | Facebook | Athugasemdir (4)

20 bestu bíólögin: 5. sæti, Unchained Melody - Ghost, 1990

28.5.2007 | 23:37

Jæja, nú er listinn kominn í topp 5 og farið að sjá fyrir endann á þessu. Bara þungavigtarlög eftir.

Ghost er ein af mínum uppáhaldsmyndum. Ég man enn hvað fólk var hneykslað árið 1990 þegar hún var tilnefndi til Óskarsverðlauna sem besta myndin, heiður sem mér fannst hún eiga fyllilega skilið.

Sam og Molly eru nýflutt í íbúð saman og ástfangin upp yfir haus. Hann er verðbréfasali en hún listamaður. Sam er myrtur, en í stað þess að fara til himna eða helvítis verður hann draugur sem er staðfastur í að vernda Molly gegn morðingjanum sem myrti hann sjálfan. Þegar hann kemst að því að morðinginn var ekki einn að verki og dýpri ástæða en einfalt rán býr að baki, leitar Sam sér aðstoðar hjá miðli og gerir allt sem í sínu valdi stendur til að fá nægilega krafta til að vernda sína ástkæru.

Atriðið með Unchained Melody hefur oft verið kallað erótískt og stundum jafnvel klámfengið, en mér finnst þetta einfaldlega með betri ástarjátningum kvikmyndasögunnar.

Frábær mynd!

5. sæti, Unchained Melody - Ghost, 1990

6. sæti, You Never Can Tell - Pulp Fiction, 1994

7. sæti, Time of My Life - Dirty Dancing, 1987

8. sæti, Moon River - Breakfast at Tiffany's, 1961

11. sæti, Bohemian Rhapsody - Wayne's World, 1992

13. sæti, Raindrops Keep Fallin' On My Head - Butch Cassidy and the Sundance Kid, 1969

14. sæti, Twist and Shout - Ferris Bueller’s Day Off, 1986

15. sæti, "Supercalifragilisticexpialidocious" - Mary Poppins, 1964

16. sæti, Puttin' On The Ritz - Young Frankenstein, 1974

7. sæti, Time of My Life - Dirty Dancing, 1987

20. sæti: Old Time Rock and Roll úr Risky Business, 1983

Góða skemmtun!

Kvikmyndir | Breytt s.d. kl. 23:42 | Slóð | Facebook | Athugasemdir (1)

20 bestu bíólögin: 6. sæti, You Never Can Tell - Pulp Fiction, 1994

27.5.2007 | 17:18

Pulp Fiction er mögnuð bíómynd. Hún er troðfull af skrýtnum persónum sem allar smellpassa inn í sögur sem fléttað er saman af stakri snilld. John Travolta kom sterkur inn eftir mörg mögur ár, en hann hefur þó ekki verið að gera neitt sérlega glæsilega hluti eftir Pulp Fiction. Eins og í Grease og Saturday Night Fever, er besta atriðið sem John Travolta birtist í dansatriði.

Eitt mest spennandi atriði kvikmyndasögunnar er í Pulp Fiction þegar Butch, sem Bruce Willis leikur frábærlega, er á flótta undan mafíunni en áttar sig á að hann hefur gleymt heima hjá sér úri sem hann erfði eftir föður sinn.

Innblásið atriði í frábærri mynd!

6. sæti, You Never Can Tell - Pulp Fiction, 1994

8. sæti, Moon River - Breakfast at Tiffany's, 1961

11. sæti, Bohemian Rhapsody - Wayne's World, 1992

13. sæti, Raindrops Keep Fallin' On My Head - Butch Cassidy and the Sundance Kid, 1969

14. sæti, Twist and Shout - Ferris Bueller’s Day Off, 1986

15. sæti, "Supercalifragilisticexpialidocious" - Mary Poppins, 1964

16. sæti, Puttin' On The Ritz - Young Frankenstein, 1974

8. sæti, Moon River - Breakfast at Tiffany's, 1961

20. sæti: Old Time Rock and Roll úr Risky Business, 1983

Góða skemmtun!

Kvikmyndir | Slóð | Facebook | Athugasemdir (6)

Fjöldamorð og nauðganir í tölvuleikjum

27.5.2007 | 10:34

Efni tölvuleikja

Enn einu sinni vakna hugmyndir þegar ég les yfir síðasta pistil bloggvinu minnar Hafrúnar, Ofbeldisleikir. Þar spyr hún: "Afhverju er verra að nauðga einhverjum í tölvuleik heldur en að drepa heilan her af góðborgurum og það oft á viðbjóðslegan hátt?"

Ég held að Hafrún hitti með þessari spurningu naglann á höfuðið. Það er nefnilega hvorki verra né betra að nauðga eða drepa í tölvuleik. Þetta er ekki raunveruleiki, þar sem einhver hlýtur skaða af. Verið er að framkvæma ákveðnar skipanir með stjórntæki, en ekki verið að framkvæma slíkan verknað í raun og veru. Hvort að siðferðisvitund þeirrar manneskju sem spilar slíka leiki sljóvgast eða ekki, það er ágætis spurning; en hún sljóvgast ekkert meira af slíkum leikjum en af kvikmyndum, ritum eða efni á netinu, sem er af samskonar rótum.

Vandamálið við tölvuleiki er alls ekki innihald þeirra, heldur sú áráttuhegðun sem fólk þjálfar upp með því að síendurtaka sífellt sömu aðgerðirnar. Það er reyndar hægt að nýta tölvuleiki til að læra hitt og þetta; en ég stórefast um að þeir geti kennt siðblindu. Fleira þarf til.

Mikið hefur verið rætt um nauðgunarleik sem hægt var að nálgast á netinu, og aðgangur að honum bannaður. Nú hef ég ekki séð þennan leik, en get ekki trúað því að hann sé eitthvað verri en annar hver leikur sem hægt er að finna í hillum verslana sem selja slíkar vörur, sem ganga flestir út á dráp á tölvupersónum. Ef mér yrði sýndur þessi leikur má búast við að viðbrögðin væru hneykslun, - en ég einfaldlega held í hæfilegri fjarlægð frá mér hlutum sem mér finnst ógeðslegir. Og mér finnst gott að hafa það val, en slíkt val einkennir þá einstaklinga sem fara með siðferðilegt vald á eigin gerðum.

Spurning hvort að þarna sé verið að gefa fordæmi fyrir dóm á þeirri túlkun að orsakasamband sé á milli tölvuleikja og hegðunar einstaklinga. Kannski þetta útskýri Íraksstríðið og vilja Íslendinga til þátttöku í því; en ef við skoðum vinsælustu leikina fyrir allar helstu leikjatölvurnar, þá fáum við þá athyglisverðu niðurstöðu að fjórir af fimm innihalda 'Stríð' (War) í heiti sínu. Ja, ofbeldi og stríð selja, og fyrst ráðamenn gera þetta í raun og veru, af hverju ættu börnin ekki að stunda þetta. Þau gera jú það sem fyrir þeim er haft.

PC: World of Warcraft
Playstation 2: God of War 2
Playstation 3: Oblivion IV: Elder Scrolls
X-Box 360: Gears of War
Wii: WarioWare

Form tölvuleikja:

Ofspilun á tölvuleikjum held ég að sé meira vandamál heldur en hvaða efni er í þeim. Efnislega eru þeir eins og bækur, bíómyndir og netið; en formlega geta þeir haldið viðkomandi við efnið tímunum saman, jafnvel dögum saman; þar sem að viðkomandi hefur fullkomna stjórn á öllu sínu nánasta umhverfi - ef hann gerir mistök, er alltaf hægt að byrja aftur. En eftir alltof langa og síendurtekna spilun gæti ég trúað því að viðkomandi haldi þörfinni fyrir að hafa stjórn á nánasta umhverfi sínu, og á því erfiðara með að vera kyrr, hlusta, læra og meðtaka. Ég trúi því að viðkomandi verði pirraður á því sem virkar ekki strax eins og hann vill að það virki. Ég held að þetta sé jafnvel einn af þeim hlutum sem aukið hefur á lærða 'ofvirkni' hjá börnum.

Það mætti gera könnun á hvort að mælanlegt samband sé á milli ofvirkni og tölvuleikjaspilunar barna.

Efnið er aukaatriði - aðalatriðið er hvernig viðfangið hefur áhrif á fólk. Það eru góðu leikirnir sem eru hættulegastir, en þeir kalla á meiri spilun og endurspilun; og gera þannig börn, unglinga og jafnvel fullorðna að þrælum tölvuleikja. Hvað þeir gera í huganum með sínum puttum fyrir framan sjónvarpstækið er aukaatriði - það að fólk sitji tímunum saman og síendurtekur sömu aðgerðirnar, - það er sjúkt. Ljóst er að spilun á tölvuleikjum má ekki vera stjórnlaus, frekar en nokkur önnur neysla.

Kvikmyndir | Breytt s.d. kl. 17:09 | Slóð | Facebook | Athugasemdir (7)

20 bestu bíólögin: 7. sæti, Time of My Life - Dirty Dancing, 1987

26.5.2007 | 22:37

Karlmenn eiga erfitt með að viðurkenna að þeir hafi gaman af Dirty Dancing. Á yfirborðinu er hún svolítið kjánaleg. Unglingsstúlka sem kölluð er Baby fer í sumarfrí með foreldrum sínum. Á sumarleyfisstaðnum kemst hún að því að starfsfólkið er frekar villt og þegar það dansar er nálægð paranna mikil. Baby verður hrifin af einum úr hópnum, en hann kennir henni að dansa villt. Plottið þykknar. Inn í söguna blandast fordómar efri stétta gegn lágstéttum (og öfugt), tekið er á fóstureyðingum og mikilvægi þess að fá einfaldlega að vera maður sjálfur.

Eftir langa og stranga danskennslu, og eftir að hafa komist yfir töluvert af vandamálum; sýna Baby og Johnny árangur sinn á sviðinu við mikla kátínu allra gesta. Það er sérstaklega mikilvægt að þeim takist að ná fullkomnu jafnvægi þegar hún stekkur oná hann, hann grípur hana og heldur henni yfir hausnum. Flott móment! Með dansinum komast allir í gott skap og öll illindi fyrirgefin.

7. sæti, Time of My Life - Dirty Dancing, 1987

11. sæti, Bohemian Rhapsody - Wayne's World, 1992

13. sæti, Raindrops Keep Fallin' On My Head - Butch Cassidy and the Sundance Kid, 1969

14. sæti, Twist and Shout - Ferris Bueller’s Day Off, 1986

15. sæti, "Supercalifragilisticexpialidocious" - Mary Poppins, 1964

16. sæti, Puttin' On The Ritz - Young Frankenstein, 1974

20. sæti: Old Time Rock and Roll úr Risky Business, 1983

Góða skemmtun!

Kvikmyndir | Slóð | Facebook | Athugasemdir (3)

20 bestu bíólögin: 8. sæti, Moon River - Breakfast at Tiffany's, 1961

25.5.2007 | 21:30

Ég er ekkert sérstaklega hrifinn af Breakfast at Tiffany's. Þegar ég sá hana fannst mér hún frekar langdregin og leiðinleg, auk þess að alltof margar persónur voru alltof flatar. Samt tókst Audrey Hepburn að vera heillandi sem Holly Golightly, og sérstaklega í söngatriðinu við Moon River.

Þetta lag og atriði er margfalt betri en myndin í heild.

8. sæti, Moon River - Breakfast at Tiffany's, 1961

11. sæti, Bohemian Rhapsody - Wayne's World, 1992

13. sæti, Raindrops Keep Fallin' On My Head - Butch Cassidy and the Sundance Kid, 1969

14. sæti, Twist and Shout - Ferris Bueller’s Day Off, 1986

15. sæti, "Supercalifragilisticexpialidocious" - Mary Poppins, 1964

16. sæti, Puttin' On The Ritz - Young Frankenstein, 1974

20. sæti: Old Time Rock and Roll úr Risky Business, 1983

Góða skemmtun!

Kvikmyndir | Slóð | Facebook | Athugasemdir (5)

20 bestu bíólögin: 9. sæti, Do Re Mi - The Sound Of Music, 1965

25.5.2007 | 00:34

The Sound of Music er ein af þessum myndum sem ég fæ aldrei leið á. Tónlistin finnst mér hreint frábær og sagan góð. Maríu langar til að ganga í klaustur og gerast nunna. Eina vandamálið er að hún er svo gífurlega lífsglöð að hinar nunnurnar hálf skammast sín fyrir það. Hún fær það verkefni að hjálpa við umönnun barna George von Trapp, sem er foringi í Austurríska sjóhernum, en nasistar reyna að fá hann til liðs með sér. Hann fyrirlítur nasisma og allt sem hann stendur fyrir og skipuleggur því flótta með fjölskyldu sinni, undan herskyldunni með nasistum. María sem orðin er ástfangin af George og þykir mjög vænt um börnin, ákveður að fara með.

Það skiptist semsagt á skini og skúrum í The Sound of Music. Annars vegar er hún heiðskýr og létt kvikmynd um söngglaða fjölskyldu, en hins vegar er hún um kúgun nasismans og fórnirnar sem fólk þurfta að færa í upphafi seinni heimstyrjaldar, þegar það þurfti að velja um hvort að lifað yrði með eða á móti nasisma.

9. sæti, Do Re Mi - The Sound of Music, 1965

11. sæti, Bohemian Rhapsody - Wayne's World, 1992

13. sæti, Raindrops Keep Fallin' On My Head - Butch Cassidy and the Sundance Kid, 1969

14. sæti, Twist and Shout - Ferris Bueller’s Day Off, 1986

15. sæti, "Supercalifragilisticexpialidocious" - Mary Poppins, 1964

16. sæti, Puttin' On The Ritz - Young Frankenstein, 1974

20. sæti: Old Time Rock and Roll úr Risky Business, 1983

Góða skemmtun!!

Kvikmyndir | Breytt s.d. kl. 08:34 | Slóð | Facebook | Athugasemdir (3)

20 bestu bíólögin: 10. sæti, Wonderful World - Witness, 1985

23.5.2007 | 22:29

Harrison Ford átti árin 1977-1994. Hann festi sig í sessi sem Han Solo í Star Wars árið 1977, gerði Indiana Jones að ódauðlegri kvikmyndahetju og fór inn á James Bond svæðið með hlutverki Jack Ryan. Eftir 1994 fór að halla undan fæti, smellirnir urðu færri, auk þess að hlutverk hans urðu flatari og leikur hans stöðugt verri. Spurning hvort að honum takist að taka Stallone á þetta og rífa sig upp með Indiana Jones 4 sem kemur út á næsta ári.

Eitt hans besta hlutverk, fyrir utan Han Solo (sem hann lék ekkert sérlega vel) og Indiana Jones (sem hann lék eins og hetja) var að mínu mati sem lögreglumaðurinn John Book í Witness, eftir ástralska snillinginn Peter Weir. Ford var tilnefndur til óskarsverðlauna fyrir hlutverk sitt, en vann ekki.

Myndin byrjar á því að ungur Amish drengur verður vitni að morði inni á almenningssalerni. Hann sér morðingjann, og ákveðið er að drengurinn muni bera vitni. John Book á að vernda drenginn, en það gengur ekki betur en svo að glæpamennirnir ná að særa hann illilega, en hann, drengurinn og móðir drengsins sleppa undan með naumindum. Þau fara heim til hennar, en hún býr í Amish þorpi, þar sem trúflokkurinn hefur hafnað nútímatækni og lifir sínu lífi á friðsælan máta. John Book verður hrifinn af lífi Amish fólksins en áttar sig á að hann er alltof ólíkur þeim til að geta búið með þeim í sátt og samlyndi.

Hann verður ástfanginn af Rachel (Kelly McGillis), móður drengsins og ekkju - og ástarævintýrið hefst einmitt þegar útvarpstæki fer í gang og með laginu Wonderful World ryðst heimur Book inn í hlöðu Amish fólksins.

Witness er stórgóð mynd og Wonderful World spilar lykilatriði í henni.

10. sæti, Wonderful World - Witness, 1985

11. sæti, Bohemian Rhapsody - Wayne’s World, 1992

13. sæti, Raindrops Keep Fallin' On My Head - Butch Cassidy and the Sundance Kid, 1969

14. sæti, Twist and Shout - Ferris Bueller’s Day Off, 1986

15. sæti, "Supercalifragilisticexpialidocious" - Mary Poppins, 1964

16. sæti, Puttin' On The Ritz - Young Frankenstein, 1974

20. sæti: Old Time Rock and Roll úr Risky Business, 1983

Góða skemmtun!

Kvikmyndir | Slóð | Facebook | Athugasemdir (3)

You Will Never Walk Alone: Liverpool - A.C. Milan (upphitun fyrir kvöldið)

23.5.2007 | 10:36

Ljóst er að leikurinn sem Liverpool og A.C. Milan spiluðu fyrir tveimur árum hefur áunnið sér sess sem klassískur knattspyrnuleikur. Ég hef engan sérstakan áhuga á fótbolta, en ber samt ákveðnar tilfinningar til Liverpool - sérstaklega vegna frábærra stuðningsmanna og andrúmsloftsins í kringum liðið. Ég sá úrslitaleikinn fyrir tveimur árum þar sem ég var staddur í Mexíkó, og þá var oft öskrað:

"Gooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooool!"

Þessi leikur var endursýndur oft á dag á flestum sjónvarpsstöðvum í Mexíkó alla vikuna.

Þetta blogg er sérstaklega tileinkuð föður mínum og bróður, og Fabio vinnufélaga mínum - sem allir hafa verið harðir púlarar frá barnsaldri og verða mættir í stofuna með trefilinn í kvöld.

Þetta verður spennandi upplifun, sama hvernig fer. 10 mínútna inngangur sérstaklega gerður fyrir leikinn í Aþenu sem leikinn verður í kvöld.

2005 Champions League Final - AC Milan vs Liverpool FC:

Vegurinn til Aþenu:

Og að sjálfsögðu:

You will never walk alone:

Kvikmyndir | Breytt s.d. kl. 22:30 | Slóð | Facebook | Athugasemdir (3)

20 bestu bíólögin: 11. sæti, Bohemian Rhapsody - Wayne’s World, 1992

22.5.2007 | 17:35

Það er engin djúp ástæða fyrir af hverju mér fannst atriðið í kringum Bohemian Rhapsody í Wayne's World, bæði óborganlega fyndið og gott, nema þá helst vegna þess hversu óborganlega fyndið og gott mér finnst þetta atriði. Wizard Sjálfsagt er það lagið fyrst og fremst sem er frábært, eitt besta rokklag sögunnar, ef ekki það allrabesta.

Tvö myndbönd fylgja þessari færslu. Það fyrra er úr Wayne's World, en það seinna úr útgáfu af Metropolis eftir Fritz Lang frá 1927 sem endurklippt var í samræmi við lög eftir Queen. (Tilraun mín til að dýpka færsluna aðeins). Ég hef ekki séð þessa útgáfu af Metropolis, en myndbandið við Bohemian Rhapsody finnst mér sérstaklega vel heppnað og læt það því fylgja með.

11. sæti, Bohemian Rhapsody - Wayne’s World, 1992

13. sæti, Raindrops Keep Fallin' On My Head - Butch Cassidy and the Sundance Kid, 1969

14. sæti, Twist and Shout - Ferris Bueller’s Day Off, 1986

15. sæti, "Supercalifragilisticexpialidocious" - Mary Poppins, 1964

16. sæti, Puttin' On The Ritz - Young Frankenstein, 1974