Hvernig geta reiðiköst gert þig að betri manneskju?

 

Þegar við reiðumst getum við algjörlega tapað okkur eins og lýst var í fyrri grein, við heyrum hvorki né sjáum. Það er mögulegt að bregðast við með því að telja upp að tíu og síðan afturábak á núllið. En hvað svo?

Það sem gerist þegar við höfum byggt okkur upp svar við reiðinni, eitthvað viðbragð sem sefar tilfinningarnar og skerpir hugann, þá náum við áttum og getum valið hvort við vörpum reiðinni fyrir borð eða skoðum hana betur til að læra af henni.

Það er í sjálfu sér ekkert að því að halda reiðinni aðeins lifandi og átta sig á að hún er aðeins innri veruleiki, en ekki veruleika allra annarra sem lifa í þessum heimi, og gefa okkur tíma til að greina hana. Hægt er að velta fyrir sér orsökum hennar, hvað varð til þess að hún blossaði upp? Þegar við höfum skoðað þessar forsendur getum við lært eitthvað um okkur sjálf, eitthvað sem getur breytt lífi okkar til hins betra.

Veltu fyrir þér augnabliki þar sem þú reiddist síðast. Hvernig voru aðstæðurnar? Hvað gerðist til að koma reiðinni í gang? Hvernig brást fólkið í kringum þig við? Var reiðin réttlát eða byggð á eigin vanþekkingu eða misskilningi? Hvernig tókst þér að hemja tilfinninguna og hvernig tókst þér að greina orsökina?

Ef þú veltir þessu aðeins fyrir þér ertu líklegri til að taka stjórnina næst þegar eitthvað kveikir á þessari tilfinningu sem deyfir öll skynfærin.

 

Mynd eftir SAFA TUNCEL frá Pixabay

Athugasemdir

[Benedikt Halldórsson, 3.6.2021 kl. 07:40]

Ég átti til að taka reiðiköst fyrir sjö ára aldur. Tilefnin voru allskonar. Mig skorti svo sannarlega ekki ást og athygli. Pabbi var mikið í burtu á sjónum. Ég var elstur en kunni ekki að höndla frekjuna og yfirganginn. Mér leið illa. En sveitin bjargaði mér frá skapofsaköstunum. Húsbóndinn (kona) var afar ströng en sanngjörn. Ég gjörbreyttist eins og taminn hestur. Ég fann til ábyrgðar sem vinnumaður eins og það var kallað. Um haustið leið mér eins og sigurvegara. Síðast fór ég í sveit 14 ára og sá einn um fjósið allt sumarið. Erfiðustu kýrnar voru heftar í bak og fyrir, þær voru mitt uppáhald, mér tókst að róa þær svo að um haustið voru þær ljúfar sem lamb - eins og ég. 

[Hrannar Baldursson, 3.6.2021 kl. 08:14]

Takk Benedikt fyrir mjög flotta athugasemd. Ég skrapp aðeins í sveit um daginn og þurfti að halda niðri kind. Hún var bara alls ekki ljúf sem lamb. :)