9. Óskarsverðlaunin: The Great Ziegfeld (1936) ***

Ég ætla að horfa á allar kvikmyndir sem valdar hafa verið besta myndin á Óskarsverðlaunahátíðum frá upphafi. The Great Ziegfeld frá 1936 er sú níunda í röðinni.

Florenz Ziegfeld Jr. (William Powell) framleiddi fjölmargar skrautlegar Broadway sýningar sem kallaðar voru The Ziegfeld Follies og var ný sýning frumsýnd á hverju ári frá 1907 til 1931 þegar Ziegfeld tapaði aleigu sinni þegar hlutabréfamarkaðurinn hrundi.

Kvikmyndin hefst þegar Ziegfeld er að byrja feril sinn með sýningu á sterkasta manni heims. Hans helsta keppinauti, Jack Billings (Frank Morgan) gengur betur við að fjármagna eigin sýningar. Ziegfeld er einstaklega laginn við að tapa öllum sínum eigum á verkefni sem honum finnst spennandi. Hann er nefnilega einstaklega gjafmildur og lifir fyrir að gefa af sér, hvort sem um listrænar sýningar eða fallegi hluti er að ræða. Hins vegar er hann mikill daðrari og stundar það að stela stúlkum frá vini sínum og keppinaut Jack Billings.

Ein af stúlkunum sem hann stelur frá vini sínum er hin franska söngstjarna Anna Held (Luise Rainer). Ziegfeld lofar henni gulli og grænum skógum komi hún með honum til Bandaríkjanna. Hann stendur við öll loforðin, þau verða ástfangin og giftast. Hjónaband þeirra líður fyrir of mikla næmi Anna Held og lýkur á dapurlegan hátt, þegar hún fær þá flugu í höfuðið að Ziegfeld haldi framhjá henni.

Það er engin spurning að myndin er stórvel leikin, og þá sérstaklega af Luise Rainer í hlutverki hinnar ofurnæmu Anna Held. Í leikaraliðinu glittir í fræg andlit, og eru tvö þeirra sérstaklega eftirminnileg fyrir þá sem hafa gaman af The Wizard of Oz. Frank Morgan sem leikur Jack Billings lék galdrakarlinn sjálfan, og Ray Bolger, sem leikur sjálfan sig er best þekktur sem fuglahræðan úr sömu kvikmynd.

Helsti gallinn við myndina er nákvæmlega það sem gerði hana stórfenglega á sínum tíma: dans og söngvaatriðin. Það er gífurlega mikið lagt í þau og eitt atriðið sérlega glæsilegt, þar sem gífurlega stór hringlaga stigi með hundruðum syngjandi og dansandi leikara er sýndur í einni töku frá neðsta þrepi upp í það efsta, og frá því efsta niður í það neðsta. Þetta atriði hefur verið gífurlegt þrekvirki. Eini gallinn við þetta atriði og önnur svipuð er að þau hafa nákvæmlega ekkert gildi fyrir frásögnina; þau eru þarna eins og heimildarmyndir á víð og dreif um þetta annars ágæta drama.

Vegna þessa verður The Great Ziegfeld töluvert langdregin, en þó hafa þessi langdregnu atriði ákveðið gildi. Þar sér maður frumlega hugsun Ziegfelds, sérstakan klæðaburð fegurðardísa á sýningum, frábæra samstillingu dansandi og syngjandi listamanna; og þann gífurlega metnað sem Ziegfeld lagði í fegurðina sem hann sá í kvenfólki og hann vildi leyfa sem flestum að njóta.

 

Óskarsverðlaun The Great Ziegfeld árið 1937:

 

Sigur: 

Besta kvikmynd 

Besta leikkona í aðalhlutverki: Luise Rainer

Besta leikstjórn dansatriða: Seymour Felix

 

Tilnefningar:

Besti leikstjóri: Robert Z. Leonard

Besta handrit: William Anthony McGuire

Besta listræna stjórnunin: Cedric Gibbons, Eddie Imazu, Edwin B. Willis

Besta myndskeyting: William S. Gray

 

Aðrar kvikmyndir sem valdar hafa verið besta mynd ársins:

Wings (1928) **** 

The Broadway Melody (1929) *1/2

All Quiet on the Western Front (1930) ****

Cimarron (1931) ***1/2

Grand Hotel (1932) ***

Cavalcade (1933) ***

It Happened One Night (1934) ****

Mutiny on the Bounty (1935) ****

 

Smelltu hér til að lesa gagnrýni um fleiri kvikmyndir.

Athugasemdir

[Oddur Ingi (IP-tala skráð) 30.4.2007 kl. 20:43]

já það er ótrúlega pirrandi þegar myndir hafa einhverja söngva inn á milli sem koma sögunni ekkert við. Það góða við eins og t.d. Once More With a Feeling í Buffy the Vampire Slayer er að söguþráðurinn helst og hvert einasta söngatriði heldur sögunni gangandi og hefur áhrif á það sem á eftir að ske. Það er að ég held fyrsta skipti sem það hefur verið gert í sjónvarpsþátt, allir aðrið þættir sem hafa reynt eittvhvað svona hefur verið út úr kú og ekkert komið söguþræðinum við. Once More with a Feeling er einfaldlega frábær þáttur, en það kemu þessari mynd hérna að ofan ekkert við.

en annars, vona að Next hafi verið fín. Sá trailerinn en fannst samt hárið á Nicholas Cage ótrúlega böggandi.

kv. Oddur Ingi