Þegar kjörnir stjórnmálamenn brjóta af sér

Það er ekki hægt að krefja stjórnmálamann um afsögn eða reka hann úr starfi, sama hvað á dynur. Það verður að bíða í nokkur ár þangað til kosið verður að nýju. 

Ætti þetta að vera svona?

Er hægt að laga biluð kerfi?

Þegar þú stendur ekki við kosningaloforð þín er sjálfsagt að þú fáir ekki kosningu aftur. Samt gerist það oft. Lítið við því að gera.

En þegar stjórnmálamaður brýtur gegn siðareglum eða lögum er málið mun alvarlegra. Þegar stjórnmálamaður brýtur gegn alvarlegri siðareglu, gengur bókstaflega fram af fólki, þá er engin leið til að losna við viðkomandi önnur en að þvinga hann eða hana til að segja af sér, sem annað hvort gerist eða ekki. Sé viðkomandi siðspilltur og eigingjarn, mun hann sitja sem fastast. Hafi hann smá vit í kollinum, segir hann af sér og fer að gera eitthvað betra við tíma sinn.

Væri ekki betra að hafa ferli fyrir svona lagað?

Það er áhugaverður stigsmunur, og kannski eðlismunur á siðareglum annars vegar og lögum hins vegar, og það má spyrja hvort sé mikilvægara fyrir þá sem setja okkur reglur, að hafa siðferðið í lagi eða fara eftir lögum. Kannski bæði. Siðferðið er nefnilega alltaf grundvöllur laganna.

Það er ljóst að með siðferðilega vafasamri hegðun tapa stjórnmálamenn trausti umbjóðenda sinna. Það er svo augljóst að ekki þarf að útskýra það. Það sést úr flugvél. Þegar stjórnmálamaður er ásakaður um slíka hegðun, væri þá ekki réttast að senda málið til umfjöllunar siðanefndar, sem fjallar um málið af hlutleysi, og getur síðan metið hvort að viðkomandi verði hugsanlega vikið úr stjórnmálum, og þá með lýðræðislegum hætti, hugsanlega með sérstökum kosningum? Stjórnmálamaður sem brýtur lög ætti ekki að geta setið áfram af eigin vilja, af sömu ástæðu. 

Myndi slíkt ferli hefta frjálsa tjáningu, eða gera það að verkum að fólk í leiðtogastöðu gætti sín aðeins betur, talaði betur um annað fólk? Myndi það byrja á að forðast spillingu og berjast gegn henni í stað þess að falla í meðvirkni?

 

Athugasemdir

[Ómar Geirsson, 5.12.2018 kl. 17:25]

Blessaður Hrannar.

Veikleiki röksemda þinna er gildismatið.

Hver á að dæma??

Og reyndu ekki að halda því fram að meirihlutaskoðanir séu alltaf réttar, almannarómur er ágætur, en út frá réttri eða siðaðri hegðun, oft ákaflega sorglegur.

Lýðræðið er langt í því frá fullkomið, en það er ákveðinn mekanismi sem setur skýrar leikreglur, og það er ekki einfalt að breyta þeim.

Og svo á ekki að vera þó einhverjir meintir vitrir menn kalli á gerræði, eða vitræði, og vísa þá sjálfsagt í Platon.  Eða þeir telji sig hafna yfir vestrænan menningararf og eru orðnir global, og vísa þá í Konfúsíus.

En gerræði virkar ekki betur, hefur aldrei gert.

Fólk getur haft mismunandi skoðanir á hver á að víkja, og hver á að sitja.  En í fulltrúalýðræði er endanleg ákvörðun komin undir viðkomandi þingfulltrúa sem hefur umboð í síðustu kosningum. 

Og hvernig á það að geta verið öðruvísi??

En það að þurfa að sækja umboð til kjósenda reglulega, fær stjórnmálaflokka til að íhuga hvað kemur þeim best í næstu kosningum.  Eitt að því er að virða augnabliks umræðuna.

En spáðu í það hvernig við værum stödd í dag sem vestræn siðmenning, ef Churchill hefði brotnað undan henni???

Þú ert það vel gefinn, sem og að þú býrð yfir þekkingu á sögu og hugmyndafræði til að vita, að nálgun þín er röng í þessum pistli.

Skoðanafasismi er ekki svarið.

Kveðja að austan.

[Hrannar Baldursson, 5.12.2018 kl. 19:06]

Þannig sé ég ferlið:

1. Það er grunur á siðferðis- eða lögbroti.

2. Málið er rannsakað af siðanefnd.

3. Ef um lögbrot er að ræða fer málið áfram til lögreglu og í kosninga.

4. Ef um alvarlegt siðabrot er að ræða fer málið áfram til kosninga.

Þannig er mögulegt að leysa þetta. Veit vel að það er einhver sem þarf að dæma, og lýðræðislegasta leiðin er ef kjósendur sem gáfu viðkomandi umboð, geta valið að draga það til baka.

[Ómar Geirsson, 5.12.2018 kl. 22:37]

Ókey, ef boðað er til kosninga, þá er ferlið lýðræðislegt.

En þú veist það jafn vel og ég að þetta er útópia, stjórnmálamenn hætta ekki sæti sínu vegna spillingarmála annarra þingmanna.

Eða gefa nefnd útí bæ vald yfir örlögum sínum. 

En vegna lögbrota er hægt að svipta þingmann þinghelgi, og ekki sinna menn þingstörfum úr grjótinu.

Kjarninn er samt sá að menn verða að virða leikreglur lýðræðisins, og virða rétt annarra til að hafa aðrar skoðanir.  Það sem einum finnst ógeðfellt, finnst öðrum í lagi, sbr uppgangur Svíþjóðardemókrata, sem sannarlega eru með rætur í sænsku nýnasistahreyfingunni.

Og hvernig sem slíkt er metið, þá getur gerræði eða fasismi ekki verið svarið.

Kveðja að austan.

[Hrólfur Þ Hraundal, 6.12.2018 kl. 00:13]

Staðreyndin er sú að okkur kemur þetta ekkert við, þetta er þeirra vinnustaður og þeirra vinnufélagar.  Þetta eru persónuleg mál og það var eingin laminn.

Það hefur hefur verið farið verr með konur og karla, miklu verr en eingin frétt og dómari lætur málið jafnvel niður falla. Ég er ekki að mæla því bót en væntanlega veit dómari betur en ég,  En það slasaðist engin á klaustrinu.

Það sem okkur kemur við er hvort þingmenn vinni sitt verk samviskulega og af ærlegheitum gagnvart okkur.  En þetta RUV hefur enga æru.

[Hrannar Baldursson, 6.12.2018 kl. 08:12]

Ómar og Hrólfur,

Nú er ég ekki bara að hugsa um Ísland og Klausturmálið, heldur lýðræðið hvar sem er í heiminum og hvaða siðferðilegt álitamál eða lögbrot stjórnmálamanns sem er, en takk fyrir athugasemdirnar.

[Ómar Geirsson, 6.12.2018 kl. 08:33]

Enda var ég ekki að tala við þig um Klaustursmálið, þó við báðir vitum að það er tilefni orða okkar beggja.

Ég var að vara við gerræði, og þú útskýrðir fyrir mér í athugasemd þinni að þannig hafðir þú ekki hugsað þér nálgun þína.

Fátt meir um málið að segja.

Kveðja að austan.