Bankamenn dregnir til helvítis: Drag Me To Hell (2009) ****

Drag Me To Hell er ferskur blær í heimur hrollvekja. Sagan er góð. Leikararnir góðir. Leikstjórnin og tónlistin frábær. Drag Me To Hell minnir mig á fjórar aðrar kvikmyndir sem mér þótti frábærar sem hrollvekjur: In the Mouth of Madness, The Lost Highway, The Sixth Sense of Evil Dead II. Ef þér fannst þetta góðar kvikmyndir, sjáðu þá þessa í bíó.

Sam Raimi hefur lagt undir sig Hollywood með Spider-Man myndunum, en þær voru ágætar þrátt fyrir afar slaka þriðju mynd. Hann hefur snúið sér aftur að því sem hann gerir best: skrifa sitt eigin handrit með bróður sínum Ivan og láta allt flakka.

Christine Brown (Alison Lohman) starfar í lánadeild banka. Hún er þyrst í stöðuhækkun og tilbúin að sýna nauðsynlegt tilfinningaleysi til að ná stöðu sem hefur nýlega losnað. Þegar sígaunakonan Mrs. Ganush (Lorna Raver) óskar eftir frestun afborgunar á húsnæðisláni, ákveður Christine að sýna yfirmanni sínum hversu köld og grimm hún getur verið. Það fer ekki betur en svo að Mrs. Ganush fær þá tilfinningu að Christine hafi niðurlægt hana opinberlega og leggur á hana þau álög að púki í geitarlíki muni elta hana uppi og draga hana til heljar að þremur dögum liðnum.

Christine fer að upplifa óvenjulega hluti eins og að takast á loft í eigin herbergi og vera kastað til af ósýnilegu afli. Hún fer einnig að sjá hluti sem yfirleitt eru huldir venjulegu fólki. Sér til aðstoðar fær hún kærasta sinn, sálfræðiprófessorinn Clay Dalton (Justin Long), sem á bágt með að trúa sögu hennar en er samt tilbúinn að styðja hana í baráttunni við sígaunanornina. Auk þess fær hún aðstoð frá miðlunum Rham Jas (Dileep Rhao) og Shaun San Dena (Adriana Baraza) sem hefur áður lent í baráttu við púkann og ætlar sér að sigrast á honum í þetta skiptið.

Þetta er afar óvenjuleg hrollvekja, enda gerist hún í svipuðum söguheimi og Evil Dead myndirnar. Ég sá fólk ganga út af kvikmyndinni, ekki vegna þess að myndin er léleg, heldur var fólk virkilega hrætt. Ég heyrði eina stúlku segja sem sat nálægt mér í  Chicago bíóinu: "What kind of movie is this anyway?" og svo faldi hún sig undir jakkanum sínum og öskraði.

Þrátt fyrir vel gerð og afar hrollvekjandi atriði, sem byggð eru upp með góðri kvikmyndatöku, leik og tónlist, frekar en tæknibrellum, þá er töluvert af léttgeggjuðum húmor í sögunni sem er nauðsynlegt krydd til að gera þessa að költ klassík.

Þetta er svoleiðis mynd. Og hún virkar.

Ég vona innilega að hún verði Sam Raimi innblástur til að vekja Ash úr Evil Dead myndunum aftur til lífsins, láta hann vinna með þær persónur úr þessari kvikmynd sem lifðu af, og búa þannig til rökrétt framhald af þessum stórskemmtilegu og afar vel gerðu hrollvekjum.

Athugasemdir

[Jóna Kolbrún Garðarsdóttir, 14.6.2009 kl. 04:16]

Oj, ég horfi aldrei á hryllingsmyndir. 

[Ómar Ingi, 20.6.2009 kl. 16:49]