Bloggum betur 2: Skrifaðu alla daga - þannig lærirðu mest

 

Því meira sem þú skrifar, því betur skrifarðu. Þegar þú lærir að hjóla þarftu fyrst að læra að halda jafnvægi. Það sama á við um ritun - tungumálið er þyngdaraflið, hugmyndirnar eru stýrið og verkið sjálft er eins og að knýja hjólið áfram.

Þegar ég þjálfaði nemendur mína í skák við Salaskóla hvatti ég þau til taflmennsku alla daga, og í stað fyrirlestra kom ég inn undirbúnum upplýsingum inn í skákirnar þeirra sjálfra - þannig voru þau líka fljótari að meðtaka þemun. Á æfingum hvatti ég þau til að tala mikið saman og benda á áhugaverða hluti og reyna að greina þá þegar þeir komu upp í þeirra eigin skákum.

Á endanum varð þessi hópur heimsmeistarar, og þegar heim var komið var ég gagnrýndur harkalega fyrir þessa aðferð mína til þjálfunar - þar sem að hún var allt öðruvísi en það sem er viðtekið í dag - aðrir skákþjálfarar og forsprakkar í skákhreyfingunni gagnrýndu mína kennslu með því að segja nemendum mínum að þær væru ekki í lagi, sem er að mínu mati ekki rétt leið til gagnrýni - og með þessu voru eyðilagðar forsendur áframhaldandi þjálfunar minnar með þessum hópi. Og hef ég með öllu hætt skákþjálfun eftir þetta og vikið fyrir þeim aðferðum sem virka ekki en eru þægilegri, eins og alltof títt er um í heiminum. 

 

Þegar við stöndum frammi fyrir tveimur leiðum til að vinna vinnu okkar, léttri leið og erfiðri - þá velja alltof margir léttu leiðina, þar sem að erfiða leiðin virðist einfaldlega vera tímafrekari, útheimta meiri orku og ekki nauðsynleg til að uppfylla skilyrði til launa. Samt hef ég gert það að reglu fyrir sjálfan mig að fara nánast alltaf erfiðu leiðina, nokkuð sem mætir því miður oft skilningsleysi.

Það er ekki bara reynslan sem segir mér að þú lærir mest af því að gera hlutina, heilbrigð skynsemi segir það sama og einnig þau pragmatísku fræði sem ég hef tileinkað mér gegnum árin.

Sjálfsagt er hægt að skrifa daglega án þess að bæta sig, sérstaklega þegar maður heldur að eigin skrif séu fullkomin, en forsenda þess að geta bætt sig er að maður verður að hafa í huga að enginn er fullkominn og alltaf eru til staðar tækifæri til að bæta sig. Þess vegna er mikilvægt að hugsa líka um það hvernig maður skrifar og fylgjast vel með gagnrýni, en passa sig þó á að það taki ekki allan tímann.

Stundum festist ég í handbókum og fræðibókum um ritun, heimspeki, bókmenntir, skák og fleira, og læri heilmikið um viðkomandi efni, en þessi þekking verður einskis virði og fellur í gleymsku ef maður nýtir hana ekki. Þekkingu af einu sviði er hægt að yfirfæra á annað, en ég gerði tilraunir með það fyrir nokkrum árum að beita heimspekilegum uppgötvunum mínum á taflmennsku mína, með góðum árangri.

Mikil taflmennska og aukin nákvæmni hjálpuðu mér síðan að aga úthald og vakandi hug við kennslu og heimspekilegar samræður. Þessa þekkingu og viðhorf til starfsins, hef ég einnig yfirfært yfir á það sem ég skrifa, bæði á blogginu sem og annars staðar.

Ný þekking skilar sér ekki strax, heldur síast hún inn í hæfileika með tíð og tíma, sérstaklega ef maður hefur virkan áhuga á að halda áfram.

Ímyndaðu þér mann sem er sérfræðingur í knattspyrnu og hefur séð alla bestu leiki sem spilaðir hafa verið í heiminum. Samt kann hann ekki að spila knattspyrnu sjálfur. Á knattspyrnuvelli væri hann eins og belja á svelli. Þannig er einnig farið með lesendur og rithöfunda. Þó að þú sért afburðar lesandi og með einstakan ritskilning, þýðir það ekki að þú kunnir að koma frá þér góðum texta. Og jafnvel þó að þú kunnir að skrifa tæknilegan texta, þýðir það ekki að þú kunnir að skrifa skáldlegan texta.

Sá sem er of stór til að læra meira um eigin störf, er ekki líklegur til að stækka meira. (Óþekktur)

 

 

Myndir:

Ritun: Tech Gossips

Heimsmeistarar Salaskóla: Don Hrannar: Íslendingar heimsmeistarar í grunnskólaskák!

Sjón og hugsun: A Timeline of American Thought

Athugasemdir

[Skafti Elíasson, 14.3.2009 kl. 11:25]

Skemmtilegur og innblásandi lestur. Alltaf gaman að lesa skrifin þín, einkum kvikmyndagagnrýnina.

[EE elle (IP-tala skráð) 14.3.2009 kl. 13:49]

Hvað vakti fyrir mönnum að gagnrýna kennsluaðferð sem var að virka?

[Rut Sumarliðadóttir, 14.3.2009 kl. 14:17]

Æfingin skapar meistarann. Veit ekki töluna á því hvað ég er oft búin að nota þetta gullkorn við dætur mínar.

[Hrannar Baldursson, 14.3.2009 kl. 14:36]

EE elle: Það er allt í lagi að gagnrýna, en þá þarf gagnrýnin að fara fram sem málefnaleg gagnrýni frekar en baktal.

Skafti: takk

Rut: Fara þær eftir því?

[EE elle (IP-tala skráð) 14.3.2009 kl. 14:56]

Já, baktal er óviðundandi.  Hæfasta fólk er oft baktalað og mannorð þeirra skaðað.  Oft likl. af öfund einni saman.  Veit um mann sem var snillingur í skotfimi og vann hvert mótið af öðru, bæði á íslandi og í Evrópu, og var á endanum dreginn niður og útskúfaður úr skotfélagi sem hann þjálfaði í.  Og allt bendir til að það hafi verið af völdum ills umtals og öfundar þeirra sem ekki unnu.

[Rut Sumarliðadóttir, 14.3.2009 kl. 15:00]

Haha, þar kom vel á vondann. Stundum. En ég notaði þetta oft. Sérstaklega við yngri dóttur mína sem er óþolinmóð eins og móðir hennar og vill að allt gangi upp í fyrstu tilraun. Mætti eflaust taka þetta oftar til mín líka sbr. ofanskrifuðu. Það þýðir samt ekki að ég hafi ekki þurft að æfa þolinmæðina. Og þar skapar æfingin meistarann eins og í flestu öðru.

[Hrannar Baldursson, 14.3.2009 kl. 16:06]

EE elle - Ég er samt sáttur. Hætti á toppnum.

Rut: