Skilningsleysi, heimska eða grimmd?

Unglingsstúlka sleppur naumlega undan manni sem hefur haldið henni niðri og reynt að nauðga henni. Hún sparkar í klof hans og hleypur undan. Hann eltir. Hún hleypur út á götu og reynir að stoppa bíla sem þjóta framhjá eins og þeim sé stýrt af vélmennum.

Í skugga undir brú liggur lögreglubíll í leyni og bíður eftir að einhver keyri nógu hratt framhjá. Lögreglumennirnir fölna þegar þeir sjá stúlku hlaupa í átt til þeirra og skuggalega veru á eftir henni. 

Stúlkan hleypur upp að lögreglubílnum og bankar í rúðuna. Móðan frá andardrætti hennar skyggir bílstjóranum sýn.

Lögreglumaður stígur út úr bílnum farþegameginn, hin situr kyrr, og sér hvar skuggalegi maðurinn stoppar eftirför sína.

"Hvað er eiginlega í gangi hérna?" spyr lögregluþjónninn.

"Hann... hann..." Stúlkan kom ekki upp öðru orði.

"Þetta er kærasta mín," sagði nauðgarinn og steig nær. Hann var klæddur vönduðum jakkafötum, og greinilega vel efnaður einstaklingur. Hugsanlega í áhrifastöðu.

"Hann... hann..." stamaði stúlkan með kökkinn í hálsinum og benti á myndarlegan manninn.

"Komdu heim," sagði þessi vel gefni og ríki maður.

Lögreglumaðurinn spyr nauðgarann: "Finnst þér ekki að við ættum að hlusta á hvað konan hefur að segja?"

Maðurinn hristi höfuðið. Lögreglumaðurinn kannaðist eitthvað við hann. Já! Hann hafði séð hann í sjónvarpinu. Margoft! Þetta var frægur maður. 

Stúlkan lyppast niður, hefur fallið í yfirlið. Lögreglumaðurinn grípur um handlegg hennar og segir henni að fara til nauðgarans.

"En veistu hvað hann hefur gert mér?" spyr hún grátandi djúpt í eigin hugarheimi og skilur ekkert í grimmd lögreglumannsins. "Þú ert nú eitthvað að ýkja þetta. Þú berð nú einhverja ábyrgð sjálf. Sjáðu kjólinn sem þú ert klædd í og þessa líka blómstrandi fegurð þína. Þú getur ekki kennt manninum um að vera mannlegur," sagði önnur rödd í huga hennar. Kannski var þessi veruleikafirrta rödd úr veruleikanum sjálfum. Hún gat bara ekki trúað því.

Án þess að sleppa henni, biður hún framtíð Íslands, vegsemd og von, að taka við stúlkunni, og sjá til þess að hún sé ekki að trufla lögregluna frá skyldustörfum sínum. Lögreglumaðurinn sest inn í bílinn og skellir á eftir sér, og stillir síðan hraðamælirinn upp á nýtt. 

"Um hvað var þetta?" spyr lögreglukonan í bílstjórasætinu. 

"Það er ungt og skemmtir sér," svarar lögreglumaðurinn og mælir einn á 107. Kveikt er á bláu ljósunum og sírenurnar settar í gang. Lögreglubifreiðin spólar af stað, stekkur yfir kant, og brunar á eftir hinum stórhættulega ökumanni, sem innan skamms verður einhverjum þúsundköllum fátækari.

Nauðgarinn tekur við stúlkunni og dregur hana inn í skuggann undir brúnni, þar sem hún öskrar og æpir á hjálp. Þeir sem heyra loka gluggum og hækka í græjum á meðan það versta gengur yfir.

 

 

Innblásið af dæmisögu Andreu Ólafsdóttur í Reykjavík Síðdegis: "Augljóst að ríkisstjórnin ætlar sér ekki að gera neitt."