Beowulf & Grendel (2005) ***

 

 

"Beowulf & Grendel" er áhugaverð nálgun á söguna um baráttu hetjunnar Beowulf við tröllið Grendel. Í þetta skiptið fær Grendel mannlega vídd og góða ástæðu til að tæta óvini sína í sundur.

Þegar hinn ungi Grendel (Hringur Ingvarsson) upplifir morð hins danska konungs Hrothgar (Stellan Skarsgård) á föður sínum, heitir hann hefnda. Mörgum árum síðar ræðst hinn fullorðni Grendel (Ingvar E. Sigurðsson) á hermenn Hrothgars í bjórskála konungs og drepur alla þá sem lyfta vopni gegn honum.

Hrothgar konungur verður nánast viti sínu fjær, hugsanlega vegna sektarkenndar fyrir að hafa drepið föður Grendel fyrir litlar sakir, hugsanlega vegna þess að hann upplifir sig ósjálfbjarga gegn skrímslinu.

Beowulf (Gerard Butler áður en hann lék í "300" og varð samstundis stórstjarna í kvikmyndaheiminum) siglir að ströndum Danalands með 12 menn og lofar Hrothgar að drepa skrímslið. Grendel hefur hins vegar engan áhuga á að drepa útlendinga. Hann vill aðeins drepa vel vopnaða Dana og hefna föður síns. Smám saman áttar Beowulf sig á að eitthvað meira liggur að baki, og öðlast smám saman aukna virðingu fyrir skrímslinu.

Inn í þetta blandast svolítið sérstakur ástarþríhyrningur milli nornarinnar Selmu (Sarah Polley), Grendels og Beowulf. Að sjálfsögðu stefnir í lokauppgjör, en með þeim öfugu formerkjum að kannski er Grendel eftir allt hetjan í þessari sögu, ekki Beowulf, og Beowulf áttar sig á þessu smám saman.

Það er gaman að sjá marga íslenska leikara og íslenskt landslag njóta sín almennilega í þessari mynd. Líklega er þetta sú kvikmynd sem sýnir fegurð íslenskrar náttúru betur en nokkur önnur kvikmynd, en íslenskt landslag leikur í raun eitt af aðalhlutverkunum. Það er sérstaklega gaman að Gunnari Eyjólfssyni og Ólafi Darra Ólafssyni. Báðir eiga þeir góða spretta.

"Beowulf & Grendel" er fín skemmtun. Aðeins eitt atriði í upphafi myndar hefði mátt missa sig, en þá kemur Beowulf að landi einhvers staðar og fær að borða hjá fiskimanni. Það atriði hefði mátt hverfa þar sem það gerir ekkert fyrir heildarmyndina, og maður veltir stöðugt fyrir sér, hvernig í ósköpunum tengist þetta atriði því sem gerist seinna? Og ég velti jafnvel fyrir mér hvort að leikstjórinn Sturla Gunnarsson hafi verið að leika sér með tímann, að þetta væri atriði sem átti að gerast seinna í myndinni, en það kom aldrei. 

Það hefði mátt bæta klippinguna og ná fram betri hrynjanda í myndina. Fyrir utan það er "Beowulf & Grendel" ágætis skemmtun.

Athugasemdir

[Jóna Kolbrún Garðarsdóttir, 6.5.2010 kl. 00:48]

Ég las Beowulf á frummálinu fyrir ca 8 árum síðan, það var alveg meiriháttar.  Ég ráðlegg fólki að lesa bókina á ensku, rímið og ljóðrænan nýtur sín svo vel...

[Hrannar Baldursson, 6.5.2010 kl. 05:39]

Sammála. Ég las útgáfu Seamus Heany: Beowulf: A New Translation þegar hún kom út fyrir um 12 árum. Mjög aðgengilegur texti.