Þekkir þú muninn á ríkidæmi og fátækt?

 

 

Sönn saga:

Einu sinni var ég á ferð í Mexíkó ásamt eiginkonu minni og börnum á leið frá Chiapas til Merida, á tímum þegar Marcos, hinn grímuklæddi uppreisnarmaður, var alræmdur á svæðinu, og vitað að mikið væri um bandíta að nóttu til á þessum vegi. 

Svo illa vildi til að það sauð upp úr á vatnskassa bílsins. Tappinn bókstaflega sprakk, og var ónýtur. Við fórum á verkstæði, og þrátt fyrir að það væri laugardags eftirmiðdagur, fengum við bifvélavirkja sem var að horfa á knattspyrnuleik með félaga sínum til að hjálpa okkur. Hann reyndi að festa nýjan tappa á vatnskassann, en sagði okkur að hann myndi ekki duga lengi. Við þyrftum að fara með bílinn í alvöru viðgerð. 

Við áttum 12 klukkustunda akstur fyrir okkur til næstu borgar með eðlilegum hraða, en með ónýtan vatnskassa þurftum við að stoppa á 15 mínútna fresti og fylla vatnskassann af vatni. Við keyptum 10 tveggja lítra kókflöskur á bensínstöð, tæmdum þær og fylltum af vatni. Við þurftum að fylla á þessar flöskur á klukkutíma fresti. 

Það var um 40 stiga hiti og langt í næstu borg. Við héldum áfram til klukkan níu að kvöldi, og þegar ég var farinn að heyra í einhverjum dýrum á skokki í nágrenninu á meðan ég fyllti á vatnskassann, og mér sýndist ég sjá einhverjar útlínur var mér hætt að standa á sama, auk þess að myrkrið varð kolsvart vegna skorts á lýsingu. Þetta gátu ekki verið hestar því það var ekki hófhljóð sem ég heyrði, og kýr skokkuðu ekki svona hratt. Við ákváðum að leita hælis á sveitabæ. Keyrðum inn heimreiðina og áður en við fórum út úr bílnum kom bóndinn út úr litlu húsi sínu.

Hann bauð okkur velkomin. Við spurðum hann hvort við gætum lagt bílnum þarna í öryggi frá bandítum, og sofið í honum yfir nótt. Bóndinn gerði betur. Hann bauð okkur inn á heimili sitt. Hann sagði okkur að þessi dýr sem ég hefði heyrt í væru dádýr, að það væri gífurlega mikið af þeim á þessum slóðum, að þau væru villt.

Eiginkona hans bauð okkur í mat, og sonur þeirra lék við börn okkar. Við tókum eftir að sonur þeirra átti engin leikföng né bækur, aðeins eitt tímarit sem hann hafði greinilega lesið margoft. Hann náði góðu sambandi við börn okkar og nutum við þess að vera með þessu góða fólki, sem lifði afar fátæklega. Þau sváfu í hengirúmum, og virtust nánast engar eigur hafa hjá sér. Þau störfuðu fyrir eiganda býlisins, sem bjó í borginni, en þau unnu fyrir hann á daginn og fengu í staðinn að búa í þessu húsnæði. Þau voru honum þakklát. 

Þau útveguðu okkur dýnur sem við sváfum á yfir nóttina. 

Næsta dag buðu þau okkur í morgunverð og kvöddu okkur. Við báðum þau um heimilisfang þeirra og nöfn áður en við fórum aftur af stað, og ákváðum að senda þeim kassa af barnabókum þegar við næðum á leiðarenda. Sem og við gerðum. 

Bóndinn heimsótti okkur í borgina nokkrum mánuðum síðar, og þakkaði okkur fyrir bækurnar. Þessi bóndi, sem átti nánast enga eign, er ein ríkasta manneskja sem ég hef kynnst á minni ævi. 

 

Þægileg alhæfing:

Ég held að ríkidæmið felist ekki í því sem þú átt, heldur í viðmóti þínu. Það er sama hversu lítið eða mikið þú átt, ef þú hefur enga gjafmildi, þá ertu ekki ríkur. Og sá sem hefur enga gjafmildi er fátækastur þeirra allra, sama þó að hann eigi milljarða á bankabók.

 

Vafasöm alhæfing:

Eins furðulega og það kann að hljóma, þá er fátækasta fólkið sem ég kynnst á mínum ferðum, fólk sem hefur átt svo mikið af peningum að það veit ekki hvað skal gera við þá, og telur þessa eign upphefja eigin manngildi yfir annarra. Þessir einstaklingar eru oft hrokafullir, sviksamir, þjófóttir og hinir mestu bragðarefir, og telja slíka hegðun vera góða. Það er nánast vonlaust að ná mannlegu sambandi við slíka einstaklinga.

Þetta á alls ekki við um alla þá sem ég hef kynnst og eiga mikið af peningum, heldur um stóran hluta þeirra sem hafa eignast sitt án þess að gera það á heiðarlegan hátt. Fólk sem hefur erft peninginn eða eignast hann með vafasömum hætti. Svona einstaklingar hafa ekki áhuga á að þroskast og bæta sig, vegna þess að þeim finnst allt vera eins og það eigi að vera og sjá ekki tilgang með því að hugsa lengra eða dýpra. Nám í slíkum huga hefur aðeins eitt markmið: að eignast meira. Annað fólk er bara tilfallandi hluti af tilverunni.

Þetta er fátækt fólk.

 

 

Mynd: msnbc.com

E.S. Tók eftir að verið er að fjalla um fátækt á mbl.is eftir að ég skrifaði þessa grein, þannig að ég ákvað að tengja greinina við fréttina.  

Fjallað um íslenska fátækt

Athugasemdir

[Rafn Haraldur Sigurðsson (IP-tala skráð) 11.4.2010 kl. 10:53]

Virkilega góður pistill hjá þér og þarfur.

Takk fyrir mig.

[Hólmfríður Bjarnadóttir, 11.4.2010 kl. 11:10]

Þetta er enn ein útgáfan ef sögunni um kjarnann og hismið. Peningar veita of þægilegra líf, en það eru sjálf hamingjan, gleðin og kærleikurinn sem skiptir máli. Þau eru kjarninn og þurfa ekki peninga, en hafa samt ekkert á móti þeim frekar en mörgu öðru. Peningarnir meiga þó ekki taka þeim af ráðin.

[Þóra Guðmundsdóttir, 11.4.2010 kl. 12:21]

Æææ... alveg er þetta dæmigert fyrir þá sem nóg eiga af öllu og það svo að þeir hafa efni á að þvælast út um allan heim til að viða að sér efni í svona væmna sögu. Hvað veist þú um fátækt ?

Hvað yrði um "gleði" hins fátæka bónda ef kona hans og/eða sonur veiktust alvarlega og hann gæti ekki með nokkru móti útvegað þeim þá læknishjálp sem þau þyrftu á að halda?

Vissulega eru peningar ekki allt það vita allir en skortur á þeim getur valdið verulegri óhamingju. Sérstaklega þegar fólk getur ekki borgað reikningana sína sem getur svo haft þær afleiðingar að það missi heimilið sitt án þess svo mikið sem að eyja von um að geta eignast annað.

Það stendur jafnvel frammi fyrir því að vera hundelt í mörg ár vegna þess að það sem fékkst út úr nauðungarsölunni dugði ekki fyrir skuldum. Það er alveg sama hversu nægjusamt það er og duglegt að vinna það sér ekki fram úr skuldunum. 

Áttu svona fallega sögu handa því fólki?

[Kristján Hilmarsson, 11.4.2010 kl. 12:23]

Gott innlegg hjá þér, það þarf heilmikla hugarfarsbreytingu á Íslandi þangað til er hægt að skifta um ríkisstjórnir eins oft og vill, án þess að nokkuð breytist.

Hér er mitt innlegg í þessa fétt: http://keh.blog.is/blog/keh/entry/1040784/

[Guðmundur Pálsson, 11.4.2010 kl. 12:33]

Allir geta lært af þessari flottu sögu. Það sem menn virkilega þurfa að vita er að fjársöfnun spillir hugarfarinu. Hún gerir það frá rótum og það er mjög erfitt að spillast ekki. Næstum ógerningur. En það er ekki nóg að benda á aðra og heldur ekki nóg að "hætta fégræðgi". Það dugar skammt. Maðurinn þarf að ákveða hvaða gildi hann ætlar að leggja rækt við í staðinn. Leggja stund á það líf sem gerir peninginn lítils virði.

[Ómar Ingi, 11.4.2010 kl. 12:42]

Frábær pistill hjá þér Hrannar.

Takk

[Hólmfríður Bjarnadóttir, 11.4.2010 kl. 14:43]

Sæl Þóra.

Það er velkostur hvers og eins hvernig hann vinnur sig tilfinningalega frá gjaldþroti og hvernig peningarnir verka á sálarlífið. Hægt er að velja það að peningalega staðan þín sé eins og fallöxi yfir þér alla daga eða að þú lítir á peningamálin eins og hvert annað úrlausnarefni og þeir stjórni þó ekki sárlífinu frá einni stund til annarrar. Ég tala af reynslu í þessu efni og hef prófað hvoru tveggja. Það gengur mun betur að borga reikningana með seinni aðferðinni.

[Óskar Þorkelsson, 11.4.2010 kl. 14:55]

hér er mikill sannleikur. Svona er mín reynsla einnig af "fátæku" fólki.

[Þórarinn Baldursson, 11.4.2010 kl. 18:16]

Peningar eru afl þeirra hluta sem gera skal,sagði Amma mín heitin. Enn það er staðreind með flesta að af aurum verður margur maðurinn api.Fátækt fólk er hjarta hlýrra enn það ríka,það er staðreind.