Robin Hood (2010) *1/2

 

 

Hrói Höttur er sígild persóna. Flestir þekkja hann sem ref í teiknaðri Walt Disney útgáfu og margir muna enn eftir Kevin Costner í hlutverkinu sem "Robin Hood: Prince of Thieves" fyrir sautján árum. Besta kvikmyndin um hetjuna, að mínu mati, er "The Adventures of Robin Hood" frá 1938, en þar lék Errol Flynn aðalhlutverkið á eftirminnilegan hátt. Persónan hefur birst í meira en 100 kvikmyndum, og í sumum þar sem gert er miskunnarlaust grín að henni, eins og í "Robin Hood: Men in Tights" eftir Mel Brooks.

"Robin Hood" er leikstýrð af engum öðrum en Ridley Scott með Russell Crowe í aðalhlutverkinu. Cate Blanchett sem Lady Marion. Öll eru þau í eldri kantinum en maður er til í að kíkja á þroskaða túlkun slíkra listamanni á sögupersónu sem er meðal þeirra stærstu. Því miður, myndarinnar vegna, fannst mér ég stundum vera að horfa á "Monty Python and the Holy Grail," sérstaklega í atriði þar sem Robin er margoft kallaður "Sir Robert". Þeir sem þekkja Holy Grail kannast kannski við "The Tale of Sir Robin".

Þar að auki er kvikmyndatónlistin afar misheppnuð. Hún verður oft meira áberandi en sagan sjálf, en það er kannski vegna þess að sagan er kolflöt, og einfaldlega nauðgun á öllum fyrri sögum um Hróa Hött. Russell Crowe og öðrum leikurum tókst ekki að móta persónur sínar á áhugaverðan hátt, og í stað þess að berjast gegn spillingu milli Breta þar sem John prins er illmennið með ýmsa áhrifamenn á sínum snærum til að klófesta Hróa kallinn, eru þeir ekkert annað en peð í höndum landráðamannsins Godfrey (Mark Strong) sem reynir að koma á borgarastyrjöld í Bretlandi til þess að gefa Frökkum tækifæri á árangursríkri innrás.

Fullt af góðum leikurum leikur í þessari mynd. Helsta má nefna William Hurt sem ráðgjafa konungs og Max Von Sydow sem Walter Loxley, en af einhverjum ástæðum var ákveðið að Robert Loxley er ekki Hrói Höttur í þessari mynd, heldur smiðssonurinn Robin Longstride, sem fer í hlutverk hins fallna Robert Loxley, tekur sér eiginkonu hans, Mario (Kate Blanchett) og fær föðurlega sálfræðiráðgjöf hjá Walter. Helstu persónurnar úr sögunum eru til staðar, en þær eru hver annarri flatari. 

Þrátt fyrir allt er myndatakan yfirleitt mjög góð, sem og hvert einasta smáatriði sem á að stimpla inn tíðarandann. Það vantaði bara meiri kraft í þessa sögu. Það vantaði illmenni sem Hrói Höttur þurfti að kljást við og höndla með vitsmunum, kjarki og klókindum, en ekki bara aflsmunum og bogfimi. 

Þeir sem gera ekki of miklar kröfur til kvikmyndaleikstjóra eins og Ridley Scott og þeir sem hafa ekki hugmynd um hvað Hrói Höttur er, gætu haft gaman að þessu. En mér leiddist. Mér leiddist það mikið að ég leit þrisvar á úlnlið minn þar sem úrið átti að vera, en ég hafði gleymt henni heima. Það eru ekki góð meðmæli.

Þessi útgáfa af "Robin Hood" er álíka góð og "Transformers", án Megan Fox.

 

Í stað þess að sjá "Robin Hood" í bíó, kíktu á sýnishornið hér fyrir neðan. Það er miklu betra en myndin sjálf.

Geturðu treyst siðblindum lygurum til að segja satt?

Hvernig greinum við á milli siðblindra lygara, þeirra sem segja næstum alltaf satt en eru siðblindir og þeirra sem segja alltaf satt og eru ekki siðblindir?

Þegar yfirlýstur siðblindur lygari fullyrðir að hann sé siðblindur lygari, eigum við að trúa honum frekar en yfirlýstum sannindamanni sem er hugsanlega siðblindur lygari sem segist ekki vera siðblindur lygari?

Þverstæða lygarans er ein af áhugaverðustu og ríkustu uppsprettum samræðna um lygar og sannleika. Hún er til í mörgum myndum. Mín uppáhalds útgáfa er þannig:

"Þessi setning er ósönn."

Hvert barn sér að ef þessi setning er ósönn, þá er hún sönn, en sé hún sönn, þá er hún ósönn. Þannig heldur vítahringurinn áfram að eilífu.

Það væri hægt að vekja sams konar áhrif með setningunni:

"Allir Íslendingar eru lygarar."

En þar sem ég er Íslendingur og held þessu fram, hvernig geturðu greint út frá setningunni hvort ég sé að segja satt eða ljúga? Samt liggur þarna einhvers staðar á bakvið spurningin um hvort ég sé að meina þetta sem dæmi, bókstaflega eða í raun og veru við allar aðstæður.

Það undarlega við þetta er að afstæðan til sannleikans og hins ósanna fer meira eftir því hvernig þér hefur tekist að mynda þér skoðanir um þessi hugtök.

1. Felst sannleikur í orðum eða meiningu?
2. Hvernig veistu hvenær sannleikurinn er í meiningunni og hvenær í orðunum?
3. Er sannleikurinn þess eðlis að orð geti gripið hann?
4. Er sannleikurinn þess eðlis að mannshugurinn geti höndlað hann?

Þegar ég held því fram að þessi setning sé ósönn, þá eru bara fjórir möguleikar til staðar.

1. Setningin er sönn
2. Setningin er ósönn 
3. Setningin er bæði sönn og ósönn
4. Setningin er hvorki sönn né ósönn

Er eitt af þessum svörum hið eina og rétta?

Þegar út í það er farið, getum við komist að hinu rétta án þess að rannsaka hvað sannleikurinn er, óháð birtingarformum hans eða dæmum um hann?

1. Þekkjum við lygar frá sannsögli?
2. Þekkjum við setningar?
3. Hvernig eru ósannindi ólík sannindum?
4. Er munur á sannleikanum og sannri setningu?

Þessa dagana þarf sérstakur saksóknari og teymi hans að glíma við svona spurningar. Þeir þurfa að átta sig á hinum afar litla mun sem getur verið á sannleikanum og lygakryddaða sannleikanum. Það getur verið afar erfitt að greina á milli örlítið kryddaðs sannleiks og sannleiks, sérstaklega ef við höfum í huga að 'ekkert nema sannleikurinn' þýðir í raun ósköp lítið ef ekki er litið á allar hliðar málsins, á alla þá smáu þræði sem spinnast út og suður. Stundum tekst að klippa á óþægilega þræði.

Stein Bagger segist vera siðblindur