Kjarni málsins: ICESAVE

Umræddir peningar eru sú upphæð sem breska ríkisstjórnin borgaði breskum innistæðueigendum ICESAVE og hollenska ríkisstjórnin borgaði hollenskum innistæðueigendum ICESAVE. Í stað þess að taka skellinn sjálfar, ákveða þessar ríkisstjórnar að kalla þessa björgun 'lán til Íslendinga'.

Hljómar vel fyrir þá.

Vandinn er að íslenskur almenningur er ekki ábyrgur fyrir þessu. Einkafyrirtækið Landsbankinn ehf. er ábyrgt. Og þá stjórnendur og eigendur Landsbankans.

Þeir sem hrópa hæst að Íslendingar ætli að borga og eigi að borga eru að misskilja málið.

Landsbankinn er ekki þjóðin.

Fjármálaeftirlit þjóðanna þriggja hafði ekki getu til að annast eftirlit. Gerir það íslensku þjóðina ábyrga fyrir að borga þann pening sem bankinn glataði? 

Engan veginn.

Sé banki rændur, er öryggisvörður sem var yfirbugaður, rukkaður um peninginn? Eða aðrir viðskiptavinir?

Glætan!

Ef ICESAVE 2 verður samþykkt, þá mun gríðarlega hátt lán verða samþykkt til Íslands sem nota skal til að koma atvinnulífinu í gang, og þá sjálfsagt með því að dæla peningum í valda einstaklinga og valin fyrirtæki, og sjálfsagt munu einhverjir stjórnmálamenn óvart hagnast í leiðinni.

En síðan kemur að skuldadögum.

 

Markmið ríkisstjórnarinnar með því að samþykkja ICESAVE 2 eða fá aðeins hagstæðari samning er efnahagslegt. Ríkisstjórninni virðist vera nákvæmlega sama um markmið tengd siðferði, lýðræði og réttlæti. Það á að þvinga málinu í gegn með öllum hugsanlegum bolabrögðum, sama þó það þýði svik við forseta lýðveldisins og eigin þjóð. Slíkar vangaveltur virðast ekki komast að í hugum þeirra sem vilja bara sjá peninga, sama hvað það mun kosta þá og þjóð sína til frambúðar.

Það var aldrei neitt lán tekið til að bjarga innistæðum Breta og Hollendinga. Ríkisstjórnir þeirra ákváðu að kalla vafasamar björgunaraðgerðir sínar "lán til Íslendinga" á meðan sama aðgerð á Íslandi var kölluð "neyðarlög". Íslendingar bera ekki ábyrgð á þessari ákvörðun ríkisstjórna Breta og Hollendinga. Þetta var ekki lán. Þetta var sjálftaka.

Íslendingar eru þekktir fyrir að láta sjálftöku viðgangast. 

Lausn ríkisstjórnarinnar er að fá kúlulán utan úr heimi til að borga skuldir, nákvæmlega í anda nýfrjálshyggjunnar sem gerði íslenskt efnahagskerfi að rjúkandi rúst.

Ríkisstjórnin virðist lítið hafa lært af afleiðingum þess að taka lán. Íslensk heimili þekkja það í dag. Áætlun um endurgreiðslu á bíl reynist allt í einu 150% meiri vegna þess að lánið var tekið í erlendri mynt, og húsnæðislán hækka vegna verðtryggingar á meðan verðmat húsnæðis hrynur.

Hvað ef krónan hrynur aftur eftir til dæmis fimm ár, ári áður en borga skal þessa þjóðarskuld til baka? Hvað ef Íslendingar geta ekki borgað þá?

Sýnum fyrirhyggju.

 

Þessi grein varð annars til eftir að ég las þetta leynibréf frá Bandaríkjamönnum:

LOOKING FOR ALTERNATIVES TO AN ICESAVE REFERENDUM

Ég fylltist reiði þegar kemur að umsögninni um "óstöðugleika" forseta Íslands. Reiðilestur um þá tilfinningu mína að þarna sé verið að fremja landráð að yfirveguðu ráði má bíða þar til ég hef róað mig almennilega niður.