Kick-Ass (2010) ****

"Kick-Ass" kemur á óvart. Sagan er vel skrifuð. Persónurnar góðar. Handritið smellið. Tæknibrellur hitta beint í mark. Og hún er betri en "Iron Man 2" og "Robin Hood". Miklu betri. Besta sumarmynd ársins til þessa.

Dave Lizewski (Aaron Johnson) er nörd sem hangir á Facebook og klámsíðum, og með hormónana á fullu, en læðist meðfram veggjum í skólanum og telur sinn eina ofurkraft vera ósýnileika gagnvart stelpum. Eftir að Dave og vinur hans eru rændir af smákrimmum fær hann þá snilldarhugmynd að klæðast ofurhetjubúningi og berjast gegn glæpum. Fyrstu slagsmálin enda illa. Nánast hvert einasta bein í líkama hans er mölvað og í staðinn fær hann fullt af stálbeinum. Það finnst honum svalt. Minnir á Wolverine.

Þrátt fyrir að hafa legið í marga mánuði á sjúkrahúsi ákveður Dave að halda áfram að gera gagn. Hann setur markið reyndar ekki jafn hátt og áður, og ætlar sér nú einfaldlega að gera góðverk eins og að finna týnda ketti. Hann slysast hins vegar til að verja mann sem er á flótta undan harðskeyttum glæpamönnum. Slagsmálin eru tekin upp á vídeó og sett á YouTube þar sem fjöldi manns fylgist með og verður innblástur fyrir aðrar hetjur, sérstaklega Big-Daddy (Nickolas Cage) og hina 11 ára Hit-Girl (Chloe Moretz) sem virðist álíka hæfileikarík ungstjarna og Jodie Foster var þegar hún lék í "Taxi Driver".

Big-Daddy og Hit-Girl eru ekki væmnar ofurhetjur, heldur berjast þau gegn glæpum með drápsvopnum, og hika ekki við að slátra gangsterum á afar blóðugan hátt. Það gæti reynst of mikið af því góða fyrir suma áhorfendur að fylgjast með 11 ára stúlku murka lífið úr nokkrum glæpaklíkum með skammbyssum, vélbyssu, hnífum og fleiri drápstólum.

Big-Daddy er fyrrum lögga sem lenti í fangelsi eftir að hafa komist skuggalega nálægt mafíósanum Frank D'Amico (Mark Strong) og á meðan hann dúsaði fimm ár í steininum lést eiginkona hans við barnsburð og ól hún honum þessa dóttur sem hann síðan þjálfar til að vera einhvers konar Jet-Li-Jackie-Chan-Bruce-Lee drápsvél. Big-Daddy heitir hefnda.

Sonur mafíósans blandar sér í málið og gerir sig að ofurhetjunni Red Mist (Christopher Mintz-Plasse) og Dave, sem hin grænklædda hetja í froskabúningnum Kick-Ass nær loks athygli Katie (Lyndsy Fonseca) sem hann hefur lengi þráð, en ekki á nákvæmlega þeim forsendum sem hann óskar sér. 

Þó að drápin í "Kick-Ass" séu flest frekar ógeðsleg og afdráttarlaus, og smekksatriði hvort þú sættir þig við að gerandinn sé ellefu ára stúlka, þá er "Kick-Ass" með betri ofurhetjumyndum sem gerð hefur verið. Það er nefnilega, eins langsótt og það hljómar, hægt að trúa því að þessar persónur séu til, og maður finnur sársaukann sem þau finna við hvert einasta högg og hopp.

Stíll myndarinnar er mikið í anda gömlu John Woo myndanna "Hard-Boiled" og "The Killer". Auk þess minnir stíllinn töluvert á "Sin City". Hafirðu haft gaman af þessum myndum, þá hefurðu gaman af þessari. Frábær skemmtun sem enginn áhugamaður um ofurhetjur ætti að missa af. Þar að auki skemmir ekki að það er mikill húmor og frásagnargleðin skín í gegn.

"Kick-Ass" er ein af þessum myndum sem líður hratt og ljúft í gegn og er nákvæmlega eins og hún á að vera, hvorki meira né minna.

Athugasemdir

[Ómar Ingi, 7.6.2010 kl. 21:10]

Tær Snilld.