Um fyrirmyndir og guði

Frá barnæsku gerum við okkur alls konar hugmyndir, eins og hvernig manneskja væri sem væri algóð, fullkomin, vingjarnleg, skemmtileg, elskuleg, falleg og þar fram eftir götunum.

Það er eins og allir þessir kostir blandist saman í eina veru sem við síðan köllum Guð eða guð, sem þarf ekkert endilega að vera sama guðlega vera og fjallað er um í trúarbrögðum. 

En búum við ekki til svona viðmið í huganum, persónugerum þau og notum sem fyrirmyndir fyrir því hvernig við viljum vera og haga okkur frá degi til dags? Höfum við þannig hugsanlega hvert og eitt okkar eigin hugmynd um Guð eða guði, sem þá allar hefðu rétt á sér, því þær gegna þeim tilgangi að hjálpa hverju og einu okkar að finna þá leið sem hver og einn metur sem þá bestu?