Um fangelsi hugans

 

Vandamálið með þrjósku er að hún lokar úti nýjar hugmyndir og upplýsingar, sem virkar þannig eins og manneskja sem hefur lent í fangelsi og þarf að dúsa þar, en þrjósan er ennþá meiri harmleikur, því það er manneskjan sjálf sem dæmir sig í fangelsi, stingur sér inn, er eigin fangavörður og er vís til að gleyma lyklunum til dauðadags.

Það er stundum talað um að heimska sé ólæknandi sjúkdómur. Helsti eiginleiki heimsku er þrjóska. Hugsanlega er þrjóska einnig sjúkdómur, en varla ólæknandi, því við höfum í hendi okkar að geta lært nýja hluti, hlustað á annað fólk, meðtekið nýjar upplýsingar, áttað okkur á að heimurinn er kannski ekki nákvæmlega það sem við höldum að hann sé, og þannig leyft okkur að stækka okkar eigin vitund um heiminn. 

Eftir því sem við skoðum heiminn betur, förum lengra og leyfum okkur að upplifa hvernig hann er og getur verið, þá sjáum við að hann er með einhverjum hætti öðruvísi en við ímynduðum okkur.