Mætti gjöreyða öllum íslenskum fóstrum í móðurkviði ef vilji mæðra væri fyrir hendi?

 

 

Segjum að allar íslenskar og tilvonandi mæður með fóstur yngri en 12 vikna vildu fara í fóstureyðingu á þeirri forsendu að þær vildu ekki gera börn sín að þrælum sem borga þyrftu skuldir óreiðumanna meiri part ævi sinnar?

Væri hægt að mæla gegn slíkri kröfu?

Nú eru fóstureyðingar löglegar á Íslandi, og fóstur ekki talið til manneskju fyrr en eftir 12 vikna aldur - nokkuð sem vissulega má deila um, en ég mun ekki fást við hér - en hvað ef allar íslenskar tilvonandi mæður gerðu þetta?

Væri það siðferðilega rangt af einhverjum ástæðum?

Er fjöldafóstureyðing verri en ein?

 

 

Ég fór að velta þessu fyrir mér vegna orða sem Steingrímur J. Sigfússon lét falla fyrir nokkrum vikum, um að Íslendingar ættu ekki að bölmóðast yfir þeim hræðum sem flytja úr landi, heldur gleðjast yfir væntanlegri fjölgun Íslendinga, en sjaldan hafa fleiri konur verið óléttar á Íslandi. En hvað ef allar þessar konur ákveddu að fara í fóstureyðingu?

Það þykir nefnilega ekkert tiltökumál á Íslandi, skilst mér, að fara í fóstureyðingu vilji þungaða konan það af hvaða ástæðu sem er, og í umræðunni gegn fóstureyðingum eru mest áberandi háværar öfgaraddir sem enginn tekur mark á hvort eð er, einfaldlega vegna þess að viðkomandi raddir hafa verið kenndar við öfga.

Getur verið að sú skoðun Íslendinga að fóstureyðingar séu sjálfsagðar, séu af sama meiði og nýfrjálshyggjan sem keyrði allt í kaldakol? Við séum bara ekki búin að fatta samhengið? Og að menntun, heilbrigðiskerfið, fjölmiðlar og allar íslenskar stofnanir séu sýktar af þessari sömu hugmyndafræði sem gengur einfaldlega ekki upp, en enginn kann að hætta við af því að sambandið þarna á milli er óskýrt og erfitt að sanna tilvist þess?

Ég hef heyrt af því, en ekki skoðað það sérstaklega, að sums staðar í heiminum þyki réttlætanlegt að þvinga konu í fóstureyðingu þyki sannað að barnið muni fæðast með Down-heilkenni eða einhverfu. Hvað ef samfélagslegar aðstæður eins og fátækt þættu næg ástæða til að þvinga konu í fóstureyðingu?

 

 

Ef fóstur er ekki manneskja og megi af þeim sökum taka af lífi með því að aftengja frá móður þess auk þess að byrla því eitthvað eitur, þá hlýtur það sama að eiga við um mikinn fjölda fóstra.

Aftaka fósturs þykir réttlætanleg á Íslandi. Ég vil ekki ganga svo langt að kalla slíkt morð, en gæti fallist á að slíkt væri vel ígrundað manndráp, enda botna ég engan veginn í því hvernig hægt er að segja 12 vikna fóstur vera ekki manneskju en 12 vikna og eins dags fóstur vera manneskju. Hvað ef sum fóstur eru bráðþroskaðri en önnur?

Ef allar mæður myndu ákveða á einu bretti að fara í fæðingarverkfall vegna Hrunsins og storma í fóstureyðingu, væri eitthvað siðferðilega athugavert við það?

Væri ákvörðun eins og að þvinga allar mæður í fóstureyðingu sambærileg við að hneppa komandi kynslóðir Íslendinga í skuldafangelsi? Hvort væri mannúðlegra?