Er Krónan mannorð Íslendinga?

 

 

Mér leið í morgun eins og ég hefði rekist á dánarfregn um gamlan og góðan vin.

Ég fór inn á norska heimabankann minn í dag og skoðaði erlendar greiðslur, en tók þá eftir ansi sérstökum texta neðst á síðunni:

 Important information about payments to and from Iceland
The Icelandic authorities have placed the country's banks under administration. Due to the uncertain situation, we urge our customers to double check before sending payments to ensure that the payee still wants the funds to be sent to the specified account in an Icelandic bank.
 
Payments from Iceland/Icelandic banks will be credited our customers' accounts as usual as they are credited to the bank's account. Since the Icelandic crown (ISK) is still suspended, transactions cannot be executed in that currency.

Í raun erum við þjóð án gjaldmiðils, þannig að allt rifrildi um að hætta með eða halda í krónuna er tóm della, þar sem krónan er einfaldlega ekki lengur til. Krónan er dáin. Hún er lítið annað en minning um sjálfstæði okkar. Draugur efnishyggjunnar. 

Spurningin er ekki hvort við tökum upp gjaldmiðil í staðinn fyrir krónuna, heldur hvort að við ætlum að taka upp einhvern gjaldmiðil yfir höfuð. 

Mér leið virkilega illa yfir þessum stutta og snubbótta texta, enda líður mér eins og þetta sé vantraustsyfirlýsing yfir þjóðinni okkar, þó að meiningin sé líklega ekki sú, enda er ekki minnst á neinn annan gjaldmiðil sem alþjóðlegt vandamál annan en íslensku krónuna.

Ég hef tilhneigingu til að tengja saman gjaldmiðil okkar og mannorð þjóðarinnar, tilfinning sem kemur sjálfum mér töluvert á óvart. 

Krónan hefur alla mína tíð verið eins og bros eða handarband, einhvers konar sjálfsagt traust milli vina; sem nú er horfið og hugsanlega glatað.

Hver getur treyst þjóð eða þegnum þjóðar sem hefur ekki efni á handarbandi?