Sancho bloggar: Escape to Victory (1981)

Árið 1942 spiluðu leikmenn Dinamo Kiev við lið Nazista undir ekki svo ólíkum kringumstæðum. Kiev menn unnu en var því miður slátrað í kjölfarið.

 

Hver er Sancho?

Segja má að Sancho sé útibússtjóri frá Don.Blog, sérhæfður rýnir kvikmynda þar sem íþróttir hverskonar spila lykilrullu. Sancho er einföld sál, undirlægja að mörgu leyti en hefur gert sér grein fyrir takmörkunum sínum og lætur drauma um heildaryfirsýn sigla lönd og leið. Góðar stundir og kýld vömb eru ær og kýr þessa einfalda samfélags- og kvikmyndarýnis, þess vegna verður birtingarform álitsgjafar á skala 0 – 10 tacos.

MYND I

ESCAPE TO VICTORY

1981

 

Leikstjóri:

John Huston

Helstu leikarar:

Michael Caine

Sylvester Stallone

Max von Sydow

Pelé

Ossie Ardiles

Bobby Moore

Óborganleg tímaskekkja = 6 tacos.

Söguþráður

Í grunninn er söguþráður myndarinnar ekkert annað en Flóttinn Mikli (e. The Great Escape) en í stað jarðgangna sem leiða til frelsis er fótboltavöllur þéttskipaður ofurmennum 3ja ríkisins. Stríðsfangar bandamanna fá tækifæri til að leika gegn þjóðverjum í París og vinnist sigur fá þeir frelsi að launum. Ekki dýpsta mynni kvikmyndasögunnar en hefur staðist tímans tönn hingað til og mun gera það áfram.

Uppáhalds atriði Sancho

Myndin hefur að geyma ansi mörg skemmtileg ef ekki óborganleg atriði ef vel er að gáð. Sérstaklega er gaman af fótboltaatriðum myndarinnar sem eru vægast sagt í ökkla eða eyra, pínleg á köflum sér í lagi þegar tilburðir Stallone sem markvörður stríðsfanga eru skoðaðir en mjög glæsileg þegar Pelé og sér í lagi Ardiles eiga í hlut. Umdeild vítaspyrna og pínulítið of æstur Stallone með boltan lengst inní markinu eftir allt havaríið, óborganlegt. Atriði þegar Pelé útskýrir taktík fyrir meðspilurum sínum á krítartöflu, algjörlega óborganlegt. Óánægðir áhorfendur undir lok leiks, nokkrar fremstu hræðurnar með franskar alpahúfur, restin í útvíðum gallabuxum og Rolling Stones bolum, óborganlegast.

Besta atriði myndarinnar

Stallone “Please sir can I have my ball back”

Aukaleikari heldur bolta á lofti fyrir Sydow og smellir honum yfir til Michael Caine, Stallone heldur sína leið en Canie röltir yfir til Sydow. Sydow “You must be the sports fuhrer”, heil auka taco fyrir snilldar spaghetti vísun.

Sérkenni myndarinnar

Þegar betur er að gáð er ekki einungis um ofnotað mynni Davíðs og Golíats að ræða. Einvalalið leikara kemur við sögu og myndin er ágætlega leikin af þeim atvinnumönnum. Leikur atvinnumanna í knattleikni er aftur á móti svo hræðilegur að “alvöru” leikarar myndarinnar gjalda fyrir. Aðkoma Bobby Moore, Osvaldo Ardiles og síðast en ekki síst Pelé var tilraun til markaðsvæðingar NASL (National American Soccer League) í upphafi 9. áratugar síðustu aldar, tilraun sem heppnaðist ekki vel hvað atvinnumannadeildina varðar en heiðarleg engu að síður.

Sancho 

Athugasemdir

[Ásgrimur Sverrisson (IP-tala skráð) 4.4.2007 kl. 23:04]

Don Hrannar Baldursson de la Breiðholt, þú mælir sannleikann um kvikmyndir og fótbolta, tvo mikilvægustu hluti í heiminum. Escape to Victory er algjörlega vanmetin mynd í kvikmyndasögunni og gott að þú skilur halda hlut hennar til haga. Make no mistake, myndin er trash en síðan hvenær hefur það verið nokkurri mynd til hnjóðs? Setning Stallone sem þú vitnar til ("Please sir, can I have my ball back?") kallast á við lykilsetningu hans í kvikmyndum, sem er "Sir, do we get to win this time?" úr Rambo 2. Hér er djúpur sannleikur á ferðinni og heill sé þér og John Huston.

[Hrannar Baldursson, 4.4.2007 kl. 23:29]

Takk Ásgrímur. En það var samt kær vinur minn og skjaldsveinn, Sancho, sem skrifaði þessa gagnrýni.

[Kristján Kristjánsson, 4.4.2007 kl. 23:54]

Þetta er ein af þessum óborgarlegu "skemmtilegu lélegu" myndum sem prýðir DVD safn mitt. Það er orðið nokkuð síðan ég sá hana en ég man ég skellti mörgum sinnum uppúr yfir henni. Þarf að taka hana fram aftur fljótlega :-)

[Ásgrímur Sverrisson (IP-tala skráð) 5.4.2007 kl. 13:49]

Bið þá að heilsa Sancho!

[Guðmundur Guðbergsson (IP-tala skráð) 5.4.2007 kl. 13:56]

Ég rakst á þessa mynd á 999 krónur í hagkaup og keypti hana ekki alls fyrir löngu. Keypti kók og popp og horfði á myndina í fyrsta sinn það kvöld síðan ég sá hana í bíó einhverntíma á síðustu öld. Ég gerði mér ekki miklar vonir um skemmtilegt kvöld eftir að hafa flaskað á að horfa myndir eins og Electric Dreams sem var góð í minningunni.

Mér fannst "Escape to Victory" hafa elst ótrúlega vel þó handritið og leikurinn og ýmislegt fleira hafii ekki verið neitt til hrópa húrra yfir og átti bara ágætt kvöld.