12 eftirminnilegustu atriði Afríkuferðar Salaskóla

Kl. 10:30 á eftir förum við Jóhanna og Patrekur í útvarpsviðtal á Rás 2 hjá Margréti Blöndal, þar sem rætt verður um Namibíuferðina.

Af þessu tilefni ákvað ég að rifja upp 12 eftirminnilegustu atriði ferðarinnar.

 

1. Dansinn

Gummi og Birkir tóku þátt í trylltum afrískum dans. Ég á eftir að birta myndskeið með þessu hérna á blogginu. 

2. Ljónaveislan

Við sátum klukkustund inni í búri og horfðum á ljónahjörð éta. Hegðun þeirra við 'matarborðið' og djúpt urr situr ennþá í mér. 

3. Fátækt í hamingju

Við ókum um fátæk hverfi þar sem húsin voru kofar byggðir úr bárujárnsplötum. Samt ríkti gleði í fasi fólks. Börn léku sér að beinum og steinum. Fólk var úti! Algjör andstæða við Ísland í dag. Ég hef á tilfinningunni að Íslendingar séu að verða alltof ríkir og farnir að krefjast svo mikils af öllu og öllum að hætta sé á að gleyma því að gleðjast yfir einföldum hlutum.

4. Skólabörn sem haga sér vel

Þar sem ég hef heimsótt skóla á Íslandi síðustu ár hefur verið erfitt fyrir kennara að fá hópinn til að hegða sér sæmilega, kannski vegna þess að Íslendingar eru svo miklir einstaklingshyggjumenn og börnin þarafleiðandi líka. En börnin í skólastofum Namibíu höguðu sér einfaldlega fullkomlega. Það var ekki að sjá ofvirknivandamál eða vanvirðingu gagnvart kennurum. Það var gaman að sjá þetta. Annað en maður sér á Íslandi í dag, því miður.

5. Sigur á skákmótum

Salaskólasveitin vann sveitakeppnina og Patrekur vann einstaklingsmótið, bæði í skólaskák 20 ára og yngri. Algjör snilld!

6. Fílarnir

Við keyrðum ansi nálægt villtum fílum í Safari. Einn þeirra nálgaðist okkur ískyggilega mikið og var farinn að breiða út eyrun í um þriggja metra fjarlægð frá zoom-linsu Stefáns Jóns.

7.  Oryx gómsæti og spjót bushmannsins

Við fengum máltíðir sem kitluðu bragðlaukana á skemmtilegri hátt en nokkrar aðrar máltíðir sem ég hef smakkað hvar sem er í heiminum. Oryk lundir eru hreinn unaður að kjammsa á, og svo er strúturinn alls ekki af verri endanum.

8. Flugan við morgunverarborðið

Fyrsta daginn í Afríku kom drekafluga að morgunverðarborðinu sem olli því að sum börnin hreinlega trylltust.  Þau veifuðu út öllum öngum, öskruðu og skræktu, bara vegna einnar flugu. Ég minnti þau á að þegar þau yrðu hrædd í Afríku væri best að sýna engin óttamerki, rétt eins og á skákborðinu, því að óttamerki er veikleiki sem getur gert ógn að veruleika.

9. Hópefli

Við fórum í hópefli á skemmtilegum garði. Þar stjórnaði stæltur Schwarzenegger aðdáandi að nafni Andre hópeflinu af miklum krafti. Gerði þetta að stórskemmtilegu ævintýri.

10. Stefán Jón Hafstein

Stefán Jón var skemmtilegur leiðsögumaður, og braut upp bíltúra með því að gefa sögustundir í forsælu og gaf góð ráð þegar kom að prúttkaupum. Þegar gírkassinn eyðilagðist gerði hann úr skemmtilegt ævintýri sem gleymist ekki í bráð.

11. Rudigur  

Rudigur var bílstjóri okkar í Windhoek. Börnin tóku ástfóstri við hann. Á síðasta deginum vorum við staddir inni í minjagripaverslun og ég spurði hann hvort hann langaði í eitthvað úr versluninni; fallegan penna, kveikjara eða eitthvað. En hann óskaði eftir íslensku landsliðstreyjunni í knattspyrnu. Spurning hvort að hægt væri að fá alvöru stykki fyrir hann?

12. Flugvallavandamál

Við flugum með British Airways út og áttum ferð til baka, en BA fær falleinkunn hjá mér. Þeir voru næstum búnir að klúðra ferðinni út vegna bókunarmála, og klúðruðu algjörlega ferðinni heim, rétt eins og Namibia Air. Vélin frá Namibia Air tafðist um tvær og hálfa klukkustund á heimleiðinni, þannig að við misstum af vélinni heim með British Airways. Hvorki Air Namibia né British Airways vildi nokkuð gera til að bæta hópnum þetta. Það var varla hjálparviðleitni til staðar! Tveir fullorðnir og fimm börn strand á flugvelli í London og enginn vildi hjálpa. Við hringdum í Icelandair og keyptum miða hjá þeim. Ég kem til með að forðast að ferðast með British Airways eins og heitan eldinn héðan í frá. Þetta þýddi þó að við Jóhanna höfðum 2 klst. til að kíkja til London. Við ráfuðum þar aðeins um Picadilly Circus.

Þú þarft ekki að vera tölvufræðingur til að spinna nýja vefi á Netinu

Í gær ákvað ég að búa til minn eigin bloggvef. Mér finnst gaman að blogga hérna á Moggablogginu, en langaði að skerpa aðeins fókusinn. 

Ég fór á lunarpages.com og leitaði eftir vefsvæði. Tveggja ára samningur kostar um 130 dollara. Mig langaði að blogga um heimspeki þar sem heimspeki er mitt fag. Eftir að hafa valið viðeigandi slóðarnafn, thinking4thinking.com, setti ég upp PHP vefþjón á svæðinu og henti svo upp

Þetta þýðir að ég hef algjöra stjórn yfir bloggkerfinu, get bætt inn smáforritum til að bæta enn viðmótið, og svo stjórna ég algjörlega þeim flokkum sem ég vil skrifa undir. Ef ég blogga einu sinni til tvisvar á dag getur þetta á endanum orðið sæmilegt safn heimspekipælinga.

Hugmyndin er einnig að setja inn nokkra kennsluvefi, þar sem mig langar að búa til kennsluefni um heimspeki, upplýsingatækni, ritun og skák.

Ég hef líka skrifað fjölmargar greinar um heimspeki sem væri gaman að setja þarna inn við tækifæri; en reyndar hef ég glatað mörgum þeirra eftir ansi mikla ólukku.

1. Ár: 1994. Ætlaði að senda kassa af bókum til Íslands frá USA eftir nám. Setti ritgerðirnar mínar með í kassann. Vinur minn ætlaði að skilja kassann eftir á hafnarbakka þar sem honum yrði síðan komið í skip. Kassinn glataðist að sjálfsögðu.

2.  Ár: 2002. Fellibylurinn Ísídór dynur á Merida í Yucatan og rústar skólastofu sem við höfðum byggt. Einnig eyðilögðust myndir, sjónvarpstæki, borð, stólar og tölvubúnaður. Fellibylir svona langt inni í landi eru sjaldgæfir. Við vorum rafmagnslaus í hálfan mánuð og sambandslaus við umheiminn í heilan mánuð. Eitthvað glataðist af mínum ritgerðum við þessar hörmungar.

3. Ár: 2006. Mikið flóð flæðir yfir búslóð okkar í Puebla. Allar mínar bækur og geisladiskar eyðilögðust, þar sem aur og þvag voru í flóðinu. Vatn í geymsluplássinu náði tveggja metra hæð. Einungis leikföng úr plasti björguðust. Öll húsgögn ónýt. Heilmikið af efni sem ég hafði skrifað glataðist.

Einnig hef ég sett upp annað vefsvæði þar sem fjallað verður um hin áhugamálin mín, kvikmyndir og skák, en þetta eru allt wiki-vefir:

Salaskólaskákin - þar sem ég fjalla um Salaskólaskák 

Kvikmyndasíða - þar sem fókusinn er á kvikmyndagagnrýni

Philosophy in the Movies

Vonandi að loksins hafi mér tekist að finna hugsunum mínum samastað. 

Undir ís

Undir ís

flæktur í vef

sökkvandi

 

hrópa tár

hljóðlaust frostið

umlykur vök

 

sólin köld

fálmar eftir

stífum fingrum

Namibíuferð Salaskóla - síðustu dagarnir

 

Kærar þakkir til þeirra sem sent hafa góðar kveðjur.

Eftir skákmótin fengum við bíltúr um fátækrahverfi í Windhoek, þar sem fjölmörg hús eru púsluð saman af bárujárnsplötum. Fólkið sem sat fyrir utan þessi fátæklegu hús var samt ríkmannlegt í fasi, þar sem bros geisluðu af nánast hverju andliti. Börn léku sér að beinum og steinum, og fjölmargir hinna fullorðna sátu í hóp og ræddu saman; en þó voru sumir sem sátu einfaldlega fyrir utan dyragættina sína og horfðu út í loftið eða á þorpslífið.

Við ræddum aðeins um fátækt og ríkidæmi og bárum saman þetta tvennt, og sýndist okkur meiri gleði vera hægt að finna í þessum fátæku börnum en þeim vel stæðu frá Íslandi. Það er eins og einhver neisti, gleði yfir hinu einfalda, verði fjarlægari eftir því sem auðveldara er að verða sér úti um hlutina.

Við höfum verið á miklu ferðalagi síðustu daga, fórum með Stefáni Jóni Hafstein til Grootfontein, sem er í um 400 km fjarlægð frá Windhoek, þar sem heimsóttir voru mjög fátækir skólar. Algengt er að bækur á bókasöfnum þessara skóla innihaldi um 30 titla. Hefðum við vitað hvað lestrarneyðin er mikil hefðum við komið með fullt af barnabókum.

Þrátt fyrir mikla fátækt skín gleði úr augum bæði barna og fullorðinna. Í allra fátækasta skólanum sem við heimsóttum fengum við danssýningu frá börnum skólans, en skólastýran var sýnilega gífurlega stolt af börnunum. Þrír strákar slógu á bumbur, og tíu stúlkur dönsuðu við taktinn og sungu. Gummi og Birkir ákváðu að slá sér í hópinn og stigu villtan dans og söng ásamt innfæddum. Þetta var gífurlega skemmtileg upplifun.

 

Eftir heimsóknirnar fórum við á Safari búgarð, ekki áreynslulaust því að gírkassinn á bílnum einfaldlega hætti að virka og eftir að hafa runnið töluverða vegalengd tókst bílstjóranum, Stefáni, að koma bílnum í þriðja gír. Næstu 40 kílómetrar voru keyrðir í þriðja gír og ljóst að stopp þýddi að allir færu út að ýta. Með því að taka skuggalega beygjur og dýfur hossuðumst við loks á áfangastað.

 

Þar komumst í návígi við fíla, gíraffa, nashyrninga, fjöldan allan af antílópum og ljón sem hópuðust í kringum dauðan gíraffa og hámuðu hann í sig á meðan við hin sátum inni í búri og fylgdumst vandlega með. Við Stefán Jón tókum mikinn fjölda mynda af villtum fílum, sem mér tekst vonandi að deila á þessari síðu þegar ég kemst í betra netsamband, en ég vil taka það fram að skemmtilegri leiðsögumann og félaga en Stefán Jón Hafstein er erfitt að finna. Hann bloggar á http://stefanjon.is 

Ekki má gleyma því að við fengum eina bestu kjötmáltíð sem nokkurt okkar hefur smakkað, en það var kjöt af oryx. Öll börnin og farastjórarnir líka kjömmsuðu yfir þessu eins og ljón í veislu.

Á heimleiðinni stoppuðum við á útimarkaði þar sem keyptir voru minjagripir. Nokkrir keyptu sér heimasmíðuð skáksett, aðrir grímur, sumir bongótrommur og flestir hálsmen. Hægt var að prútta á þessum markaði, og sumum okkar tókst að prútta allt í botn á meðan aðrir voru sáttir við að borga örlítið meira fyrir gripina.

Nú erum við komin aftur til Windhoek. Á morgun er frjáls dagur og farið í flugið áleiðis til Íslands að kvöldi. Ljóst er að glaður og reynslunni ríkari hópur mun lenda á klakanum næsta föstudagsmorgun.

Patrekur Maron Magnússon sigrar á fjölmennu ungmennameistaramóti Namibíu undir 20 ára

 

Börnin úr Salaskóla tóku þátt í 20 ára og yngri. Sú keppni var æsispennandi fram á síðustu stundu. Sterkustu keppendurnir frá Namibíu voru þeir Fares Fani, Goodwill Khoa og Ralph Uri-Khob, en 17 þátttakendur voru í þessum flokki.  

Patrekur Maron Magnússon stóð uppi sem sigurvegari eftir að hafa leyft tvö jafntefli, við Guðmund Kristinn Lee og Fares Fani, en Patrekur sigraði Jóhönnu í spennandi skák snemma móts. Jóhanna tapaði fyrir Fani Fares en sigraði hins vegar Goodwill Khoa, þann sem vann Patrek í sveitakeppninni. Birkir Karl Sigurðsson náði stórgóðum árangri, þar sem að hann náði 5 vinningum af 7 mögulegum. En mest spennandi skákin var í næstsíðustu umferð, þegar Páll Andrason fékk Fares Fani með hvítu.

Gummi og Patti voru búnir að gera jafntefli þannig að ef Fari næði að vinna Palla væri sigurinn í mótinu hans; en Palli tefldi enska leikinn á mjög frumlegan hátt; og tókst að finna fjöldan allan af skemmtilegum möguleikum í mjög þröngri stöðu. Loks tókst honum að ná í peð andstæðingsins og sigraði af miklu öryggi, án þess að leika nokkrum ónákvæmum leik. Þetta er besta skák sem ég hef séð Palla tefla. Fyrir vikið komst Patrekur einn í fyrsta sætið og hélt því með öruggum sigri í síðustu umferð gegn Fritz Namaseb. Þar sem að Salaskólabörnin voru gestir á mótinu fengu þau engin verðlaun, en fengu viðurkenningu þegar klappað var fyrir þeim í lok verðlaunaafhendingar.

Lokatölur mótsins voru þannig: 

1.         Patrekur Maron Magnússon - 6 vinningar af 7

2.-3.  

Fares Fani (Namibíumeistari 20 ára og yngri) - 5,5 vinningar

Páll Andrason

4.-7.    

Jóhanna Björg Jóhannsdóttir – 5 vinningar           

Goodwill Khoa           

Engelhardt Nowaseb           

Birkir Karl Sigurðsson

8.-10   

Guðmundur Kristinn Lee – 4 vinningar           

Armin Diemer           

Ralph Uri-Khob           

o.s.frv...

Glæsilegur sigur hjá Patreki.

Salaskóli sigrar á Namibíumeistaramóti skólasveita 2007

 

Í dag tók heimsmeistarasveit Salaskóla þátt í Namibíumeistaramóti skólasveita sem gestasveit, þar sem þátt tóku grunnskólar, gagnfræðaskólar og menntaskólar frá Namibíu.  Börnin sýndu og sönnuðu styrk sinn enn einu sinni með því að leggja alla andstæðinga sína, sjö að tölu, og hlutu 27 vinninga af 28 mögulegum. Namibíumeistarinn náði 19.5 vinningum, og 2.-3. sætið náðu 19 vinningum. 36 sveitir alls staðar að frá Namibíu tóku þátt. 

Lokastaðan: 

1. Salaskóli, 27 vinningar af 28
2. Ella Du Plessis High School A, 19,5 v.
3. Okahandja Secondary School A, 19 v.
4. Ella Du Plessis High School B, 19 v.

Vinningar Salaskóla skiptust þannig:  

1. borð: Jóhanna Björg Jóhannsdóttir - 7 vinningar af 7

2. borð: Patrekur Maron Magnússon – 6 vinningar af 7

3. borð: Páll Snædal Andrason – 7 vinningar af 7

4. borð: Guðmundur Kristinn Lee – 5 vinningar af 5

1. varamaður: Birkir Karl Sigurðsson – 2 vinningar af 2  
 

Glæsilegur árangur!

Namibíuferð Salaskóla - Færsla 3

Dagur 2 

  

Eftir góðan nætursvefn heimsóttum við namibískan grunnskóla, sem kenndur er við Martti Ahtisaari, finnskan stjórnmálamann sem náði merkum og góðum árangri með Sameinuðu Þjóðunum að sjálfstæði Namibíu. Þar hélt Omar Salama fyrirlestur um glæsilega sigurskák Bobby Fischer frá því að hann var þrettán ára gamall á stórmóti í New York. Síðan ræddu börnin frá Salaskóla um leið þeirra að heimsmeistaratitlinum. Namibísku börnin voru dugleg að spyrja spurninga og var þetta hin skemmtilegasta samræða.  

Eftir þetta heimsótti hópurinn ólíkar skólastofur, þar sem oft voru allt að 40 nemendur í stofu. Eftirtektarvert var að í tölvustofunni sátu mörg börn við hverja tölvu, sem hafði gamla kassaskjái, en ekki þessa flottu flatskjái sem sjást um allt í klakanum. Í öllum skólastofum var jafnvel tekið á móti okkur. Börnin stóðu á fætur öll sem eitt og buðu okkur velkominn. Aginn er meiri en íslensku börnin kannast við, og gaman að þrátt fyrir agann var mikil gleði í viðmóti nemenda.

Aginn virkar eins og öryggisbelti sem er óþægilegt til að byrja með en verður síðan sjálfsagður hlutur sem eykur öryggi og gæði akstursins um þekkingarheim fræðanna. Við fengum okkur spagettí og pizzu í verslunarmiðstöðinni ‘Game’, en ég hef tekið eftir hversu mikilvægt og algengt þetta hugtak er hérna í Namibíu. Það þýðir ólíka hluti. Eins og heima merkir ‘game’ leikur, þar sem fólk leikur sér í spilum, að tafli, eða á hvern þann hátt sem mögulegt er að leika sér. Einnig eru villidýr kölluð ‘game’, og þá sérstaklega í samhenginu villidýraveiðar. Þess vegna fannst mér áhugavert að þeir notuðu þetta hugtak fyrir verslunarmiðstöð og varð strax hugsað til þess að neytendur séu þá í hlutverki villibráðarinnar en verslanir séu vopn, sölumenn veiðimenn og vörurnar byssukúlur.

Ef við hugsum þetta svona verður hver verslunarmiðstöð að veiðineti eða svæði þar sem auðvelt er fyrir veiðimennina að næla sér í bráðina.  Eftir verslunarmiðstöðina lá leiðin til Iitumba, þar sem haldið var hópeflinámskeið fyrir hópinn, þar sem farið var í hópleiki til að styðja við hópmyndina. Til dæmis var farið í boltaleik og glímt við ýmsar líkamlegar þolraunir og þrautir; og endað á allsherjar vatnsstríði hvaðan enginn slapp þurr. 

Einnig var farið í ökuferð á tryllitækinu buffalóinn, þar sem keyrt var um villt svæði og kíkt á gíraffa, ýmsar gerðir dádýra og bavíana sem hlupu villt um svæðið. Þetta var vel heppnuð skemmtun og fórum við öll dauðþreytt í háttinn að kvöldi.  

Næst á dagskrá: sveitakeppni grunnskóla og gagnfræðiskóla Namibíu, þar sem Salaskóli verður með sem gestasveit.

Namibíuferðin - Færsla 2

Dagur 1

Síðast þegar til okkar spurðist vorum við á Gatwick flugvelli þar sem við biðum í sjö klukkustundir eftir næsta flugi. 

Eftir tíu tíma langt flug í gríðarstórri AirBus þotu, sem hefur átta sæti í hverri röð, lentum við í Windhoek, höfuðborg Namibíu, um kl. 8 að morgni á namibískum tíma, með sæmilegt rassæri og misjafnlega mikinn svefn. Við fórum úr flugvélinni, niður brattar tröppur, og fyrsta sýn okkar af Afríku tók við. Átta öryggisverðir mynduðu línu sem vísaði farþegunum réttu leiðina að flugstöðvarbyggingunni. Þessi víðfeðmi flugvöllur var auðn, fyrir utan eina aðra flugvél sem stóð nálægt flugstöðvarbyggingunni. Landslagið fannst mér frekar gulleitt og gegnum mystrið mátti sjá glitta í fjallstinda sem gnæfðu yfir sléttunum.

Vilhjálmur Wiium tók vel á móti okkur fyrir hönd Þróunarsamvinnustofnunar Íslands í Namibíu. Hann fór með okkur beint á Hotel Safari þar sem við náðum mikilvægri hvíld, enda var þreytan eftir langt flug mikil. Þar biðu okkar Henrik Danielsen og Omar Salama.

Eftir hvíldina lá leiðin á skrifstofu Sendiráðs Íslands í Namibíu þar sem við fengum afhenta uppfærða dagskrá af áætlun okkar.

Fyrst á dagskránni var heimsókn í þýskan einkaskóla. Hópurinn fór á staðinn og gaf aðstoðarskólameistara góðar gjafir; myndabók um náttúru Íslands, íslenska fánann, fána Kópavogs, penna og nælur frá Kópavogsbæ og nokkra bæklinga og bæinn þar sem best er að búa. Aðeins þrír nemendur sem eru í skákliði þýska skólans voru viðstaddir. Omar Salama sýndi skemmtilega skák með Judit Polgar; og síðan ræddi undirritaður við nemendurna um það hvernig leiðin lá að heimsmeistaratitlinum og hvers konar vinna lá að baki. Eftir það flutti Henrik Danielsen skemmtilegan fyrirlestur um mistök og einbeitingu í skák; þar sem hann skilgreindi þrjár gerðir mistaka:

1. afleikur
2. almenn mistök
3. ónákvæmni

Þetta þótti mér afar áhugavert og ég fann í fyrirlestrinum að Henrik er á nákvæmlega sömu línu og ég þegar kemur að kenningum um skák.

Eftir fyrirlesturinn sýndu nemendur okkur skólann, en áhugaverðast fannst mér að sjá venjulegar skólastofur, sem Páli Andrasyni varð að orði að væru hvorki jafn fallegar né stórar og íslenskar skólastofur.

Nú lá leiðin í stórmarkað þar sem keypt var slatti af vatni og dóti sem gleymst hafði að taka með frá Íslandi; og eftir það lá leiðin á veitingastaðinn Joe's Beerhouse, eða Bjórhús Jóa. Þrátt fyrir nafnið er þetta afar glæsilegt veitingahús sem skreytt er á skemmtilegan hátt; til dæmis með gömlum hjólbörum, stígvélum og reiðhjólum sem hanga úr loftinu. Í húsið komast að minnsta kosti 200 manns, það er með stráþaki og grófu gólfi. Borðin eru líka hátt uppi og við þau eru einnig háir bekkir, sem þarf bókstaflega að vaða yfir fyrir góða aðkomu.

Villi Wiium stakk upp á rétti sem kallaður er Bushman's Spear, eða Spjót runnamannsins. Það er langur teinn með fimm ólíkum kjötréttum og nokkrum grænmetisréttum; það merkilegasta og mest spennandi var að sjálfsögðu kjötið sem teinninn geymdi, en á honum var kjúklingur, antílópa, sebrahestur, krókódíll og strútur. Kjúklingurinn fannst mér bara venjulegur á bragðið, sebrahesturinn allt í lagi, krókódíllinn smakkaðist eins og saltfiskur, antílópan með sérkennilegu en afar góðu bragði og síðan var strúturinn hrein snilld; eins og blanda af kjúklingi og nautalundum, - með bragði sem situr enn í munninum og tilhugsunin gerir ekkert annað en að fylla góminn af vatni á ný.

Birkir Karl og Jóhanna Björg sýndu það mikla hugrekki að borða allt af teininum; en aðrir pöntuðu sér venjulegri mat og sumir snertu varla á góðmetinu.

Fóru svo allir sáttir í háttinn.

 

Meira síðar... 

 

Athugasemd: Myndir koma síðar því að netsambandið á hótelinu er alltof hægt og lélegt fyrir myndir af jafnfallegu fólki.

Namibíuferðin - Færsla 1

Á myndinni eru: Aftari röð - Sighvatur Björgvinsson, framkvæmdastjóri Þórunarsamvinnustofnunarinnar, Davíð Ólafsson, Hellismaður og fyrrum Namibíufari, Kristian Guttesen, Hróksmaður og fyrrum Namibíufari, Gunnar Birgisson, bæjarstjóri Kópavogs; Fremri röð: Páll Snædal Andrason, Birkir Karl Sigurðsson, Guðmundur Kristinn Lee, Jóhanna Björg Jóhannsdóttir og Patrekur Maron Magnússon

 

Þróunarsamvinnustofnun Íslands bauð heimsmeisturum grunnskóla í skólaskák undir 14 ára aldri, Salaskóla, í ferð til Namibíu, þar sem hópurinn mun meðal annars heimsækja nokkra skóla, eignast vinaskóla, kenna skák, halda fjöltefli, tefla á skákmótum og kynnast landi og þjóð.

Við lögðum af stað í morgun með British Airways frá Keflavíkurflugvelli. Ekki byrjaði ferðin gæfulega þar sem við fengum ekki miðana afgreidda fyrr en 15 mínútum fyrir brottför og halda þurfti vélinni. Málið er að flugmiðarnir okkar voru allir keyptir í einni greiðslu með VISA korti í Namibíu og þar sem upphæðin þótti grunsamlega stór tók fjármálaeftirlitið í Namibíu sig til og setti kortið á svartan lista; þannig að þó að búið væri að borga ferðina var ekki hægt að fá hana afgreidda, eða greiða með einu korti. Þetta þýddi um tveggja tíma töf, sem börnin stóðu af sér eins og sönnum heimsmeisturum sæmir; með stóískri ró þrátt fyrir sívaxandi áhyggjur.

Við erum stödd á Gattwick flugvelli á Englandi, en tökum næstu vél beinustu leið til Namibíu kl. 21:30. Hegðun barnanna er algjörlega til fyrirmyndar, en þau kusu Patrek sem liðsforingja ferðarinnar; sem ber þá ábyrgð á öllum samskiptum milli fararstjóra og barnanna; og tekur þátt í að viðhalda góðum aga.

Þeir sem fara til Namibíu:

1. borð: Jóhanna Björg Jóhannsdóttir

2. borð: Patrekur Maron Magnússon

3. borð: Páll Snædal Andrason

4. borð: Guðmundur Kristinn Lee

5. borð: Birkir Karl Sigurðsson

Fararstjórar: Tómas Rasmus og Hrannar Baldursson 

Við förum til Namibíu með gjafir frá Skáksambandi Íslands, Kópavogsbæ, Þróunarsamvinnustofnun Ríkisins, Salaskóla og foreldrum barnanna; sem staðið hafa traust við bakið á sínum börnum. Taflfélagið Hrókurinn, undir traustri stjórn Hrafns Jökulssonar átti frumkvæðið að þessu samvinnustarfi sem hefur verið í gangi síðustu þrjú árin. Íslenski stórmeistarinn Henrik Danielsen og egypski skákmeistarinn Omar Salama, eiginmaður Lenku, norðurlandameistara kvenna; bíða eftir okkur í Namibíu. 

Edda Sveinsdóttir, móðir Jóhönnu, hefur sýnt mikið frumkvæði og drifkraft við skipulag  bæði ferðarinnar á Heimsmeistaramótið í júlí og núna til Namibíu, og sendi ég henni þakkarkveðju; svo og öllum þeim sem staðið hafa við bakið á okkur, samfagnað árangrinum og tekið þannig þátt í þessu ógleymanlega ævintýri.